18
Vlnr: Hein, vader Herman,
Manon en Koen. Manon:
‘Deze foto is gemaakt in
Suriname. De hond is van
de zusters en was voor
bescherming van het
terrein ‘s avonds.’
Archief familie Stam.
door hem opgericht in 1969.
Archief familie Stam.
Over Mevrouw Stam zegt het parochie
blad, dat zij niet alleen haar krachten aan
Nickerie heeft gegeven als onderwijzeres,
maar daarnaast ook achter de schermen
werkte voor de drumband, vlaggen en
wimpels naaide en hielp waar zij kon.
Wij zien hen dan ook echt niet graag uit
Nickerie vertrekken.
Moderator
In Paramaribo werd Herman godsdienst
leraar aan het Christelijk Pedagogisch
Instituut, ook wel de Oekomenische
Kweekschool genoemd: vijftien lessen
op de kweekschool, werk aan de kateche-
tische commissie en moderator voor het
godsdienstonderwijs op 7 scholen in
en buiten de hoofdstad. Om het laatste
maar ook voor privégebruik zijn we
weer autobezitter geworden. Toos stond
voorlopig niet voor de klas, met twee
kinderen en een groter huis werd dat
wel wat moeilijker. Een woning vinden
bleek geen probleem, ze woonden in
bij de zusters van Liefde, in een eigen
vleugel van het gebouw, met een
groot balkon.
Vanaf eind februari 1972 zijn vader en
moeder Klooster acht weken op bezoek
gebleven maar de Christelijke kweek
school in Paramaribo had zijn diensten
nodig. Als leider vertrekt hij, maar als
instrukteur zien we hem af en toe terug.
Wij vermoeden dat de heer en mevrouw
Stam ook nog vaak aan Nickerie zullen
terugdenken. Per slot van rekening zijn
hun twee kinderen in Nickerie geboren.
Herman leidt zijn drumband bepaald tot hun genoegen. Tot hun grote
vreugde echter is op 2 augustus 1971
Hein geboren, hun eerste zoon. Het dopen
zal over een paar weken plaatsvinden
onder de godsdienstles met een paar
klassen kinderen erbij.
Overgeplaatst
De plaatselijke krant zou bij hun vertrek
schrijven, dat de familie Stam een duide
lijk stempel achterliet. De manier waarop
de heer Stam zijn godsdienstlessen gaf
was iets unieks voor Nickerie. Gewapend
met zijn eigen afdraai-apparaat voor film
strips en zeer moderne dia ’s, en band
recorder voor muziek en gesproken woord,
heeft hij bijbelse taferelen en verhalen
voor kinderen op begrijpelijke wijze
geïnterpreteerd. De krant zegt echter dat
dit meer een vrijetijdsbesteding voor hem
was, want zijn eigenlijke werk
was het oprichten en instand
houden van een drumband.
Zelden hebben wij iemand
zich zo volledig zien inzetten
bij het verwezenlijken van
een sociaal jeugdproject.
Het is hem gelukt om letter
lijk een bende jongens en
meisjes, gedeeltelijk zo van
de straat, tot een redelijk
gedisciplineerde, goed musi
cerende groep te vormen.
Voor het bestuur van de
Stichting Drumband Nickerie
zal het een zeer moeilijke
taak worden om Stams lege
plaats te vullen. In Nickerie
zien ze hem met weemoed
gaan. Zelfs was hij graag
1
