HERMAN STAM, EEN GEDREVEN GEZELSCHAPSMENS (I) 1^1 Siem Bakker Nzn. 22 In 1968, een jaar waarin het in Europa gonsde van onrust en pro testen, nam het leven voor Herman Stam een beslissende wending. Hij verliet het priesterambt, trouwde nog in hetzelfde jaar met on derwijzeres Toos Klooster uit Haarlem en koos voor een werkkring in Suriname. Wel zou hij ook daar nauw verbonden blijven met de kerk, als leraar godsdienst en als pastoraal werker. In 1974 keer den Herman en Toos, inmiddels ouders van drie kinderen, terug in Nederland. Weelweg 18, voorheen de ouderlijke woning van Herman Stam, thans bewoond door To Stam-Klaver T") ijna een eeuw geleden, op 10 mei 1916, trouwde Hein Stam, 25 jaar oud en geboortig van Oude Niedorp, met Trien Jonker, 23 jaar oud en uit Alkmaar afkomstig, een herkomst waarop ze altijd trots is gebleven. Ze kwamen te wonen aan de Weelweg (nu: nummer 18). Of Hein Stam tijdens de Eerste Wereldoorlog gemobiliseerd is geweest, is in de familie niet bekend. Wel weet schoondochter To Stam-Klaver te vertellen: In dit huis woonden eerst kapper Piet Gelder en z’n vrouw. Z’n knip- en scheersalon had hij in het zijkamertje. Daarnaast was hij ook tuinder. Piet Gelder liet in 1916 een nieuwe woning zetten, waarin nu kapper Houtenbos woont, en toen kwam de tuinderswoning te koop. M’n schoon vader kocht het huis. Voor hoeveel weet ik niet. Priesterzoon uit tuindersgezin Een groot gezin was niet vreemd bij ka tholieken. Kinderen die neem je niet, die krijg je gewoon. Zo ook bij de familie Stam. In het huis aan de Weelweg D 136 werden tien kinderen geboren. Zes meis jes en vier jongens, waarvan de jongste op heel jonge leeftijd overleed. Hun vijfde kind zag op 14 juli 1925 het levenslicht en kreeg bij de burgerlijke stand de na men Hermanus Aldert. Zijn roepnaam werd Herman. To vertelt verder: Vader Stam kon zoals zoveel tuinders toen maar met moeite in het levensonderhoud voorzien. In de crisisjaren ging hij te werk in de Wierin- germeer. Moeder was heel gelovig en ging vaak naar de kerk. Ze beschouwde het als een uitverkiezing dat Herman op studie was. De kosten daarvan drukten nog eens extra op het toch al zo arme gezin. Toen m’n schoonouders in het najaar van 1964 naar een bejaardenwoning tegenover de kerk gingen, verhuisde ons gezin naar de Weelweg, het geboortehuis van m’n man Aldert. Aan de toenmalige tuinderswoning werd veel veranderd. Er is een modern huis van gemaakt, met o. m. een bijkeuken en grote ramen. Hun laatste levensjaren hebben m’n schoonouders in Sabinahof gewoond. Kort na elkaar zijn ze overle den. Catharina Jonker op 17 mei en Hendrik Stam op 29 mei 1974. Herman zou het zijn eigen kinderen nog vaak vertellen: een arm, maar ook een heel gezellig gezin, met vele zussen en broers. In de W4 stond bij het overlijden van vader Hein: Wie mocht hem niet graag, die blijde en vriendelijke man? Menigeen in het dorp, aldus zijn doch ter Riek, heeft levensschetsen of andere feestelijke teksten voorgedragen die door hem geschreven waren voor een 12lA-, 40- of 60-jarig huwelijk of voor een priesterfeest. Ze kwamen met de gegevens over personen bij hem en hij maakte er een berijmde tekst van. De vaardigheid met woord en muziek had Herman dus niet van een vreemde. Rjk,

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 2015 | | pagina 22