Mook, 4 maart 2015
29
In Waarland
Om de drie of vier jaar is pater Kees terug
geweest in Nederland, zoals in 1978 toen
hij aanwezig kon zijn bij het 40-jarig
huwelijksfeest van zijn ouders. Een zeer
heuglijk feit dat samenviel met de uit
reiking van de pauselijke onderscheiding
Pro Ecclesia et Pontifice door pastoor Van
der Meulen aan zijn vader als blijk van
dank voor zijn sociale inzet. Hij was be
heerder van het Jeugdhuis geweest en ook
achttien jaar kerkmeester. Daarnaast was
hij drager en voorloper van de begrafenis
vereniging en voorbidder bij sterfgevallen.
De uitreiking was enkele maanden uitge
steld zodat ook de kinderen uit Canada en
Kameroen, overkomend voor het veertig
jarig huwelijksfeest, getuige konden zijn
van de uitreiking.
Sinds zijn definitieve terugkeer is hij
weer wat vaker in Waarland. Ook was
hij er op 6 december 2014, de dag van de
uitvaartdienst van mevrouw Nel Boekel-
Bruin, een zus van zijn moeder en de laat
ste van deze generatie Bruin. Hij logeerde
zoals gebruikelijk bij zijn broer Arie,
die in het ouderlijk huis woont aan de
Veluweweg 55.
Terugkijkend op zijn jeugd stelt hij vast
dat er veel veranderd is in Waarland. Ik
herinner me nog de oude boerderij met
nummer D 84 waar ik geboren ben. Deze
is destijds onbewoonbaar verklaard en
gesloopt. Er kwam een bungalow voor
in de plaats. Boven de schouw hangt een
schilderij van de boerderij, gemaakt door
Dirk Bruin, in de verte familie. Op de plek
van de stolp is er nu alleen nog maar één
grote akker te zien tot aan de spoorlijn.
De rij knotwilgen rechts van het pad zijn
een restant uit die tijd. De twee oude kool-
en bewaarschuren zijn dit ook. Ik herinner
me ook de fruittuin van Hoebe waar ik in
mijn jeugd vaak met Nico Hoebe speelde.
Hij is in 2013 overleden.
Kees gaat verder: Broer Arie werkte bij de
Hoogovens, daarnaast had hij een bouwe-
rijtje. Toen hij bij het bedrijf stopte, hield
hij zijn stukje grond aan. Samen met broer
Jan verbouwt hij eigenheimers en fries-
volgende dag om vervolgens, na het
openmaken, vast te stellen dat ze er waren
ingetuind. De ingehuurde postbeambte
moest zich in vele bochten wringen maar
ten slotte overhandigde hij de bedenkers
van de 1 april-grap f 175,- als gift voor
pater Bruin.
De verbondenheid bleef
Twee keer is hij intussen teruggeweest in
Kameroen. In 2003 met de al genoemde
jongerenreis van het missionair team
vanuit Eindhoven. Een reis die hij daar
eerst zelf had voorbereid. In 2006 ben
ik er geweest voor het jubileum van het
bisdom Doumé, dat vijftig jaar bestond.
Samen met de paters Jan Schiks en Ben
Visbeek, die zo’n tien jaar ouder zijn
dan ik. Alle drie hebben we op dezelfde
posten gewerkt. Een prachtige reis.
Nog éen keer hoop ik terug te gaan, als
ik vijftig jaar priester ben. Daar spaar
ik voor.
Arie woont nog steeds in het ouderlijk huis,
Veluweweg 55. Arie Bruin (rechts) en zijn
broer Jan, ’de bouwers’. Foto: Siem Bakker.
landers. Als ik er weer eens ben mag ik
nog graag wat rondstruinen door de oude
schuren. Het roept herinneringen op aan
mijn vader, die daar dagen aan de kool
stond. Ik zag daar zakken van Kerkbalans
liggen. Niet vreemd, want Arie is nauw
betrokken bij het wel en wee van de paro
chie in Waarland zoals vader dat ook was.
Geraadpleegde bronnen voor zover niet
eerder genoemd:
- Artikelen van: T Gruyters en A. Jansen.
- Noordhollands Dagblad en W4.
Met dank aan Arie Bruin en het
Erfgoedcentrum in Sint Agatha.
Hl
