Waarland, 21 januari 2015.
16
Kinderen van Jo Laan
en Leen Pankras.
Vlnr: Nellie, Piet, Jack.
Eén keer ben ik bij m’n broer Piet in de
kinderkolonie op bezoek geweest. Ik vond
het die dag daar heel leuk. Er heerste een
ontspannen sfeer en er was een vrien
delijke leiding. Piet is in die maanden
niet naar school geweest. Alle jongens
en meisjes uit de omgeving van Schagen,
die naar België waren om aan te sterken,
kwamen na drie maanden met de bus
weer thuis. Hoewel ik me vaak niet op
m’n gemak voelde bij de familie Bleuckx,
vond ik wel dat ik een ervaring rijker
was geworden.
dan ik. Met haar liep ik mee naar school
en wanneer we vrij hadden, speelden we
met elkaar. Het was een nonnenschool;
strenger dan in Waarland. De leerstof
sloot niet op elkaar aan, vooral van het
rekenen snapte ik weinig. Op een keer
moest ik zingen voor een cijfer voor m’n
rapport. De non zei dat ik naast de bank
moest gaan staan. Toen ik uitgezongen
was, kreeg ik een tien. Ook herinner ik me
nog de nachtmis, waar ik met meneer en
mevrouw naar toe ben geweest. Toen we
thuiskwamen, stond er een heerlijk kerst
maal klaar.
Een streepje voor
Thuisgekomen, moesten Nel en Piet eerst
wel wennen. Nel sliep weer in haar eigen
bedstee en Piet met z’n broer Jack in de
andere. Nel kwam terug in de derde klas
bij meester Verbunt en haar jongere broer
in de eerste klas bij juffrouw Oud. Hij
kreeg van deze onderwijzeres wat extra
aandacht zodat hij in september toch naar
de tweede klas kon.
Mevrouw van der Made vertelt verder:
Toen we weer thuis waren, vertelde ik
aan m’n ouders hoe m’n verblijf bij de
familie Bleuckx was geweest. Ook Piet
deed z’n verhaal. Ik hoorde dat m’n broer
het beter had getroffen dan ik. In de St.
Joseph-kolonie in Oostmalle, waar hij
verbleef, had hij het naar zijn zin. Er was
wel een strak programma, maar dat vond
hij niet erg. Vroeg opstaan, eten, ontspan
ning en wandelen. ’s Middags: eten, naar
bed, wandelen en daarna het avondeten.
En ’s avonds op tijd naar bed. Toch was
er genoeg tijd over voor leuke dingen
zoals toneelspelen en muziek maken met
begeleiding van meneer André. Ik merkte
ook dat Piet een streepje voor had bij
mevrouw De Groux, de directrice van de
kolonie. Ze vertelde namelijk aan hem
dat hij volgend jaar weer terug mocht
komen en dat ik dan ook mee mocht.
Voor de tweede keer
Het verblijf in België kreeg voor ons dus
een vervolg. Een jaar later werden we
van huis opgehaald met een Camion van
het Belgische Rode Kruis en we zijn on
geveer drie maanden in de kolonie van
Oostmalle geweest. Ik herinner me dit als
een plezierige tijd. Toen we thuiskwamen,
lag er nog een pak sneeuw en ook nog ijs
op de sloten. Het was immers de strenge
winter van 1946-1947.
In 1953 is Nel met haar ouders en twee
broers naar Heerhugowaard verhuisd.
Twee jaar later trouwde ze met Jan van
der Made en in 1957 verhuisde Nel met
haar man naar Den Oever. Maar haar
band met Waarland is altijd gebleven.
Piet studeerde aan de TU Twente, waar
hij later ook les gaf in werktuigbouw en
computerkunde. Op 5 januari 2012 is hij
in Haaksbergen overleden.
Met dank aan:
Henk Dekker, Nel van der Made-Laan
en familie Zutt.
