J'i 7< Piet Zutt. Mevr Nel van der Made-Laan. 15 aan de familie Zutt, D 128 in Waarland is gestuurd. Henk Dekker Wzn. trouwde in het najaar van 1962 met Els Venneker. Hij had een nieuw huis aan de Slootgaardweg nr. 26a laten bouwen en begon daar met het telen van o.a. groenten, bloemen en tulpen. Na ruim 50 jaar wonen Henk en Els nog op hetzelfde adres. Met jongens en meisjes uit de omgeving vertrokken we met de bus. Ik herinner me dat er twee zusjes, Alie en Jopie Hof uit Kalverdijk, meegingen. Piet ging naar een kolonie in Oostmalle en ik kwam bij de familie Bleuckx aan de Merodelei in Turnhout. Ik kreeg een eigen slaapka mer op de eerste verdieping. Dit was ik niet gewend, want thuis sliep ik in een bedstee. Alles in hun huis was luxer dan bij ons. Maar desondanks was ik toch liever thuis in de Sloeierd. Het was een ouder echtpaar. Hun twee kinderen waren het huis al uit. De vader was behoorlijk streng. Van hem moest ik het zelfs vragen als ik water uit de kraan wilde drinken. Maar de moeder probeerde het mij naar de zin te maken. Vlakbij woonde Marja Willemse. Dit Bel gische meisje was een paar jaar ouder Verder vonden we ook een briefkaart waarop het tijdstip was vermeld, waarop hij thuis zou komen. En ook een rapport. Later is er nog wel contact geweest met deze familie. Maar toen beide gastouders overleden waren, is het gestopt. Twee kinderen van Laan Mevrouw Nel van der Made-Laan woont nu in Den Oever en ze vertelt: Mijn ou ders waren Jo Laan en Helena Pankras. Ik was de oudste thuis, geboren in 1936, en had twee broers: Piet en Jack. We woonden in de Oude Sloeierd (nu: Ring- vaartweg 28). Piet was tenger. Ik was be weeglijk en speelde graag buiten, vooral met de buurmeisjes Baps en Trijnie Kos sen. Door omstandigheden thuis was het voor ons allen beter dat Piet en ik drie maanden naar België zouden gaan. Dat vond ik leuk, we knutselden en deden spelletjes. Zo af en toe kwam er een kaart of een berichtje vanuit Waarland. Ook ging ik regelmatig naar Piet Zutt. Hij was ondergebracht in een gezin zo’n halve kilometer verderop en de moeders waren goede kennissen van elkaar. Na bijna 70 jaar herinner ik me niet zoveel meer uit m’n jeugd jaren. Ik denk dat ik in februari 1946 met de bus ben teruggeko men. Ook m’n ouders, zusjes en broertjes waren blijd dat ik weer thuis was aan de Waarlandsweg D 1, nu nummer 21. Wat me nog wel is bijgebleven, is het feest van Onnozele-Kinderen op 28 december. Toen ging ik met Pollie zingend langs de huizen. Bij ons gebeurde dat op Sint Maarten. Henk vertelt verder: Toen ik uit Turnhout kwam, was ik slechts drie pond aangekomen. Eigenlijk niet zo verwonderlijk, want ik was een druk jochie. Enkele weken later kreeg ik de griep en toen was die drie pond eraf. M’n ouders zullen nog wel een brief aan de familie Paashuis geschreven heb ben om hen te bedanken, maar verder is er geen contact meer geweest. Toen ik in militaire dienst in Breda lag, heb ik nog wel gedacht om ze op te zoeken. Maar er is niets van gekomen. Hoe het met Piet Zutt is gegaan, daarover Deze tekst stond op de zegt z’n zuster mevrouw Gré Bruin-Zutt briefkaart, die in maart 1946 het volgende: Piet is altijd vrij klein ge bleven. In 1988 is hij op 50-jarige leeftijd overleden en toen we z’n privéspullen aan het opruimen waren, vonden we een ansicht kaart. Deze was gestuurd door opa en opoe Groen aan Pietje Zutt, p/a Mevr. Appels- Esseling, Groote Vondelweg 5, Oud Turnhout, België. v I Schagen 1 Maart 1946 Geachte Ouders, Uw kind,die 26 Nov, naar Belgie vertrokken is komt a.s. 5 Maart terug. Daartoe dient U 5 Maart a.s. tussen 4 en 6 uur in het Cafe Peetoom, Markt Schagen te komen om uw kind af te halen.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 2015 | | pagina 15