J'i
7<
Piet Zutt.
Mevr Nel van der Made-Laan.
15
aan de familie Zutt, D 128
in Waarland is gestuurd.
Henk Dekker Wzn. trouwde in het najaar
van 1962 met Els Venneker. Hij had een
nieuw huis aan de Slootgaardweg nr. 26a
laten bouwen en begon daar met het telen
van o.a. groenten, bloemen en tulpen. Na
ruim 50 jaar wonen Henk en Els nog op
hetzelfde adres.
Met jongens en meisjes uit de omgeving
vertrokken we met de bus. Ik herinner me
dat er twee zusjes, Alie en Jopie Hof uit
Kalverdijk, meegingen. Piet ging naar
een kolonie in Oostmalle en ik kwam bij
de familie Bleuckx aan de Merodelei in
Turnhout. Ik kreeg een eigen slaapka
mer op de eerste verdieping. Dit was ik
niet gewend, want thuis sliep ik in een
bedstee. Alles in hun huis was luxer dan
bij ons. Maar desondanks was ik toch
liever thuis in de Sloeierd. Het was een
ouder echtpaar. Hun twee kinderen waren
het huis al uit. De vader was behoorlijk
streng. Van hem moest ik het zelfs vragen
als ik water uit de kraan wilde drinken.
Maar de moeder probeerde het mij naar
de zin te maken.
Vlakbij woonde Marja Willemse. Dit Bel
gische meisje was een paar jaar ouder
Verder vonden we ook een briefkaart
waarop het tijdstip was vermeld, waarop
hij thuis zou komen. En ook een rapport.
Later is er nog wel contact geweest met
deze familie. Maar toen beide gastouders
overleden waren, is het gestopt.
Twee kinderen van Laan
Mevrouw Nel van der Made-Laan woont
nu in Den Oever en ze vertelt: Mijn ou
ders waren Jo Laan en Helena Pankras.
Ik was de oudste thuis, geboren in 1936,
en had twee broers: Piet en Jack. We
woonden in de Oude Sloeierd (nu: Ring-
vaartweg 28). Piet was tenger. Ik was be
weeglijk en speelde graag buiten, vooral
met de buurmeisjes Baps en Trijnie Kos
sen. Door omstandigheden thuis was het
voor ons allen beter dat Piet en ik drie
maanden naar België zouden gaan.
Dat vond ik leuk, we knutselden en deden
spelletjes. Zo af en toe kwam er een kaart
of een berichtje vanuit Waarland. Ook
ging ik regelmatig naar Piet Zutt. Hij was
ondergebracht in een gezin zo’n halve
kilometer verderop en de moeders waren
goede kennissen van elkaar.
Na bijna 70 jaar herinner ik me
niet zoveel meer uit m’n jeugd
jaren. Ik denk dat ik in februari
1946 met de bus ben teruggeko
men. Ook m’n ouders, zusjes en
broertjes waren blijd dat ik weer
thuis was aan de Waarlandsweg
D 1, nu nummer 21. Wat me nog
wel is bijgebleven, is het feest
van Onnozele-Kinderen op 28
december. Toen ging ik met Pollie
zingend langs de huizen. Bij ons
gebeurde dat op Sint Maarten.
Henk vertelt verder: Toen ik uit
Turnhout kwam, was ik slechts
drie pond aangekomen. Eigenlijk
niet zo verwonderlijk, want ik was
een druk jochie. Enkele weken later kreeg
ik de griep en toen was die drie pond
eraf. M’n ouders zullen nog wel een brief
aan de familie Paashuis geschreven heb
ben om hen te bedanken, maar verder is
er geen contact meer geweest. Toen ik in
militaire dienst in Breda lag, heb ik nog
wel gedacht om ze op te zoeken. Maar er
is niets van gekomen.
Hoe het met Piet Zutt is gegaan, daarover
Deze tekst stond op de zegt z’n zuster mevrouw Gré Bruin-Zutt
briefkaart, die in maart 1946 het volgende: Piet is altijd vrij klein ge
bleven. In 1988 is hij op 50-jarige leeftijd
overleden en toen we z’n privéspullen
aan het opruimen
waren, vonden
we een ansicht
kaart. Deze was
gestuurd door opa
en opoe Groen
aan Pietje Zutt,
p/a Mevr. Appels-
Esseling, Groote
Vondelweg 5, Oud
Turnhout, België.
v I
Schagen 1 Maart 1946
Geachte Ouders,
Uw kind,die 26 Nov,
naar Belgie vertrokken is komt a.s.
5 Maart terug.
Daartoe dient U 5 Maart a.s. tussen
4 en 6 uur in het Cafe Peetoom, Markt
Schagen te komen om uw kind af te
halen.