11 Jj 26 Gidsen rond de vlag Het klaverblad geeft de verbondenheid van alle wereldzusters weer. De kompasnaald wijst omhoog en geeft de weg aan om te streven naar het hoogste. De twee sterren verbeelden de wet en belofte om dat ideaal te bereiken. De symbolische vlam aan de voet van het klaverblad is de vlam van de liefde, die steeds brandend moet worden gehouden. Tekeningen uit De Witte Margriet van 2 juli 1948. Het uniform van een gids bestond uit een blauwe jurk met een lichtblauwe das. Met op de jurk allerlei emblemen. We maakten die jurken zelf. Corrie Blank was hulp- leidster maar ze was ook een goede naai ster voor de gidsenjurken. Zelf droeg ik een hoed. In die jaren werkte ze in de kruideniers winkel van Cor Bruin, de Spar, op de hoek van de Kerkweg-Veluweweg. Daar verdiende ik tien gulden in de week. Als er clubmiddag was, werd er een dag af getrokken, dan kwam ik op het einde van de week met acht gulden thuis. Maar de gidsen vond ik heel leuk werk. Geweldig om met die jonge meiden om te gaan, Ze adoreerden je gewoon, in die tijd kreeg je nooit grote monden. Want ja, wel altijd beleefd blijven. Terugblikkend, zei Gerda: Het was een mooie tijd. Je maakte dingen en je hield ze van de straat. Ze waren ook altijd allemaal aanwezig op de club. Ze moesten al flink ziek zijn, wilden ze overslaan. Jammer ge noeg zijn we nooit op kamp geweest. Hoe dat kon? De kinderen hadden geen geld, dat was volgens mij de oorzaak. In 1946 kreeg ze verkering met Cees Volkers, die ze had leren kennen bij de ZAJ (zondagavondjeugd) waar hij leider was. Ze trouwden op 31 maart 1948. Na haar trouwen hield het voor Gerda wat de gidsen betreft op. Ze wist nog dat het daarna jammer genoeg verliep. Of er in diezelfde tijd ook kabouters voor de jonge re meisjes waren? Ze dacht van niet. Gerda Volkers-Jonker overleed op 29 mei 2014. Scouting De oprichter van de scouting was Robert Baden-Powell (1857-1941). Hij zat van 1876 tot 1910 in het Britse leger in India en Afrika, waar hij het tot luitenant- generaal bracht. Door zijn ervaringen in oorlogstijd, vermengd met zijn eigen ideeën en die van anderen, ontwierp hij een jeugdspel dat in 1908 uitkwam als het boek Scouting for Boys. Tijdens het schrijven testte hij zijn ideeën en metho des bij een kamp op Brownsea Island dat op 1 augustus 1907 begon. Tot op de dag van vandaag wordt dat gezien als het begin van scouting. Het belangrijkste doel van scouting is het leren zelfstandig te worden door avontuurlijke uitdagingen in de natuur. Daarbij leren de scouts om samen te werken en leiding te geven, I Dan was er nog de opleiding voor gidsen- leidster. Het diploma van gidsenleidster en nog wat spullen uit die tijd had ze enkele jaren geleden weggegeven. Het blad Witte Margriet, dat ze een paar keer per jaar toegestuurd kreeg, was nog wel aanwezig, een exemplaar uit 1948. Dit was het orgaan van de katholieke Gidsenbeweging, gevestigd in Utrecht, en bestemd voor de leiding van de gidsen met informatie over kabouters, gidsen en pioniersters. De club kwam ’s middags en één keer per week bij elkaar. Van te voren bedachten de leidsters een programma voor deze clubmiddag. Dat bestond uit spelletjes, opdrachten, mensen helpen, enz. Soms gingen ze een wandeling maken. Hun eerste onderkomen was in het café De Tortelduif, daarna de boerderij aan de Nieuwe Polderweg en als laatste moch ten ze in de schuur bij Aris Groen (nu: Veluweweg 24). Jaren later werd ze daar nog aan herinnerd: ik trof daar mijn naam aan op een balk met het opschrift guido Gerda Jonker. Omdat na de oorlog de ma terialen en spullen schaars waren, moest er geïmproviseerd worden. Zo had ze zelf Zweedse koekblikken uit de oorlog, bekleed met kussens. Stof had je niet, dus moesten de meisjes zelf lapjes stof meene men. Daar maakte ik dan kussentjes van met franje. Daar konden we dan op zitten. De leidsters gingen niet onvoorbereid aan de slag. Hiervoor gingen we naar Sjaan Sikkelman in Schagen om informatie te krijgen. En in Heiloo hebben we nog een cursus gevolgd. Een tekening van het gebouw waar dit plaatsvond, had ze nog. Met op de achterkant de handtekeningen van de deelneemsters. - Jt

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 2014 | | pagina 26