11
Jj
26
Gidsen rond de vlag
Het klaverblad geeft de verbondenheid
van alle wereldzusters weer.
De kompasnaald wijst omhoog en
geeft de weg aan om te streven naar
het hoogste.
De twee sterren verbeelden de wet
en belofte om dat ideaal te bereiken.
De symbolische vlam aan de voet
van het klaverblad is de vlam van
de liefde, die steeds brandend moet
worden gehouden.
Tekeningen uit De Witte Margriet
van 2 juli 1948.
Het uniform van een gids bestond uit een
blauwe jurk met een lichtblauwe das. Met
op de jurk allerlei emblemen. We maakten
die jurken zelf. Corrie Blank was hulp-
leidster maar ze was ook een goede naai
ster voor de gidsenjurken. Zelf droeg ik
een hoed.
In die jaren werkte ze in de kruideniers
winkel van Cor Bruin, de Spar, op de
hoek van de Kerkweg-Veluweweg. Daar
verdiende ik tien gulden in de week. Als
er clubmiddag was, werd er een dag af
getrokken, dan kwam ik op het einde van
de week met acht gulden thuis. Maar de
gidsen vond ik heel leuk werk. Geweldig
om met die jonge meiden om te gaan, Ze
adoreerden je gewoon, in die tijd kreeg
je nooit grote monden. Want ja, wel altijd
beleefd blijven.
Terugblikkend, zei Gerda: Het was een
mooie tijd. Je maakte dingen en je hield ze
van de straat. Ze waren ook altijd allemaal
aanwezig op de club. Ze moesten al flink
ziek zijn, wilden ze overslaan. Jammer ge
noeg zijn we nooit op kamp geweest. Hoe
dat kon? De kinderen hadden geen geld,
dat was volgens mij de oorzaak.
In 1946 kreeg ze verkering met Cees
Volkers, die ze had leren kennen bij de
ZAJ (zondagavondjeugd) waar hij leider
was. Ze trouwden op 31 maart 1948. Na
haar trouwen hield het voor Gerda wat
de gidsen betreft op. Ze wist nog dat het
daarna jammer genoeg verliep. Of er in
diezelfde tijd ook kabouters voor de jonge
re meisjes waren? Ze dacht van niet. Gerda
Volkers-Jonker overleed op 29 mei 2014.
Scouting
De oprichter van de scouting was Robert
Baden-Powell (1857-1941). Hij zat van
1876 tot 1910 in het Britse leger in India
en Afrika, waar hij het tot luitenant-
generaal bracht. Door zijn ervaringen
in oorlogstijd, vermengd met zijn eigen
ideeën en die van anderen, ontwierp hij
een jeugdspel dat in 1908 uitkwam als
het boek Scouting for Boys. Tijdens het
schrijven testte hij zijn ideeën en metho
des bij een kamp op Brownsea Island
dat op 1 augustus 1907 begon. Tot op de
dag van vandaag wordt dat gezien als het
begin van scouting. Het belangrijkste
doel van scouting is het leren zelfstandig
te worden door avontuurlijke uitdagingen
in de natuur. Daarbij leren de scouts om
samen te werken en leiding te geven,
I
Dan was er nog de opleiding voor gidsen-
leidster. Het diploma van gidsenleidster
en nog wat spullen uit die tijd had ze
enkele jaren geleden weggegeven. Het
blad Witte Margriet, dat ze een paar
keer per jaar toegestuurd kreeg, was nog
wel aanwezig, een exemplaar uit 1948.
Dit was het orgaan van de katholieke
Gidsenbeweging, gevestigd in Utrecht,
en bestemd voor de leiding van de gidsen
met informatie over kabouters, gidsen en
pioniersters.
De club kwam ’s middags en één keer per
week bij elkaar. Van te voren bedachten
de leidsters een programma voor deze
clubmiddag. Dat bestond uit spelletjes,
opdrachten, mensen helpen, enz. Soms
gingen ze een wandeling maken.
Hun eerste onderkomen was in het café
De Tortelduif, daarna de boerderij aan de
Nieuwe Polderweg en als laatste moch
ten ze in de schuur bij Aris Groen (nu:
Veluweweg 24). Jaren later werd ze daar
nog aan herinnerd: ik trof daar mijn naam
aan op een balk met het opschrift guido
Gerda Jonker. Omdat na de oorlog de ma
terialen en spullen schaars waren, moest
er geïmproviseerd worden. Zo had ze
zelf Zweedse koekblikken uit de oorlog,
bekleed met kussens. Stof had je niet, dus
moesten de meisjes zelf lapjes stof meene
men. Daar maakte ik dan kussentjes van
met franje. Daar konden we dan op zitten.
De leidsters gingen niet onvoorbereid aan
de slag. Hiervoor gingen we naar Sjaan
Sikkelman in Schagen om informatie te
krijgen. En in Heiloo hebben we nog een
cursus gevolgd. Een tekening van het
gebouw waar dit plaatsvond, had ze nog.
Met op de achterkant de handtekeningen
van de deelneemsters.
-
Jt