32 Wijdingsprentje van Gerrit Wester. Bron: ArchiefKruisheren. ongeacht je dagtaken. Studenten hadden hun eigen taken zoals tuinarbeid, fietsen- onderhoud of koster zijn. De gehele dag door, recreatie-uren uitgezonderd, gold het silentium of het verplichte stilzwijgen. Twee keer per dag, tijdens maaltijden werd er voorgelezen. Op donderdagmid dag was er geen les en werd er gewandeld of aan sport gedaan. Op 28 augustus 1927 legde Gerrit zijn plechtige geloften af. Intussen had hij twee jaar filosofie gestudeerd en was hij in 1926 begonnen met theologie. Studies die verzorgd werden door eigen docenten. Op 15 maart 1930 is hij in Den Bosch tot priester gewijd door Mgr. A. F. Diepen. Gordel van smaragd In 1936 vierden de kruisheren de 700e sterfdag van de stichter van hun orde, Theodorus van Celles, met onder meer een boek over de geschiedenis van hun orde. Onder de schuilnaam Alcmariensis heeft Gerrit Wester aan deze historische uitgave twee bijdragen geleverd, één over de missie op Java ‘In de gordel van smaragd’ en een ander over de nieuwe parochie in Rotterdam ‘In Rotterdam’s groene gordel’. Drie kruisheren in de altijd groene kloostertuin van St. Agatha in 1930. Vlnr. Joannes Francino, Gerrit Wester en Joannes Kropmans. Op 15 maart 1930 zijn ze gedrieën in Den Bosch tot priester gewijd. Francino was meer dan 50 jaar geschiedenisleraar in Uden en Kropmans was 30 jaar missionaris in Afrika. Bron: Archief Kruisheren. Kruisheren In 2010 vierde de Orde van het Heilig Kruis haar 800-jarig bestaan. Omstreeks 1210-1211 heeft de Luikse kanunnik Theodorus van Celles de Orde gesticht nabij Hoei. Uitgangspunt is deze gedachte: Ons verlangen is het Christus te volgen, die zichzelf tot het uiterste gaf op het Kruis, door ons zelf tot het uiterste te geven voor de noden van onze medemensen, zodat aan de armen de blijde boodschap wordt gebracht. De orde kent taken binnen en buiten de kloostergemeenschap: bidden en zingen op vaste tijden, zorg voor zieken, parochies, geloofsverbreiding, onderwijs en bibliotheken. De kledij bestaat uit een witte toog, een zwart scapulier (oorspronkelijk een werkschort) met daarop het rood witte kruis genaaid en hierover een zwarte schoudermantel. Het kruis herinnert aan de tijd van de kruistochten. Tot de zestiende eeuw sprak men van Kruisbroeders, daarna van Heren Kruisbroeders of Kruisheren. De bloeiperiode was in de 17e eeuw met 44 kloosters. In 1852 is de communitas bonorum ingevoerd (het gemeenschappelijk bezit van goederen), in 1853 de communitas personarum: na de professie kan men naar elk werk of ieder klooster worden gestuurd. Aan het hoofd staat de prior-generaal of algemeen overste. De huidige provincies - in getalssterkte klein - zijn die van de Verenigde Staten, Congo, Indonesië en Europa. Het klooster St. Agatha In het klooster Sint Agatha, dat gelegen is aan de Maas bij Cuyk, heeft Gerrit zich zes jaar kun nen oefenen in de leefwijze en vaste patronen van de kruisheren. Eerst een proefjaar als novice, vervolgens vijfjaar als frater. Om half zes opstaan, ’s avonds om negen uur naar bed. Mini maal vijf keer per dag op vaste uren in de kerk aanwezig zijn voor het zingen of bidden van de getijden. Elke week dezelfde 150 psal men, ongeveer 25 per dag. Was je niet aanwezig geweest, dan haalde je de gebe den van het brevier ofwel getijdenboek in door ze voor jezelf te lezen, op je kamer of wandelend in de kloostertuin. Het was het dagelijks ritme van een kruisheer, HERINNERING AAN DE BLIJDE DAGEN MIJNER H. PRIESTERWIJDING EERSTE PLECHTIGE H. MIS fr. G. WESTER, reguller-kanunnik der Orde van 't H. Kruis. Daags voor Zijn smartelijk lijden nam Hij brood, zegende het en gaf het aan Zijn leerlingen, zeg gendeNEEMT EN EET. DIT IS MIJN LICHAAM. EN ’s- Hertogenbosch 15 Maart Alkmaar en Waarland 20 en 21 April 1930. Met mijn handen, die Gij gezalfd hebt, o God. zegen ik mijn Vader en allen, die mij hielpen Uw hoog heilig Priesterschap te bereiken. Wees ook gedachtig mijn Lieve Moeder en die ons zijn voorgegaan met het teeken des geloofs en rusten den slaap des vredes.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 2014 | | pagina 32