20
De tweede kist met
inboedel voor het eerste
huis in Monbulk.
Vlnr achter: Vader,
Sjanie, Lida, Thea, Ria.
Voor: Gerard, Jan, Nico.
was begin jaren vijftig vanuit Tuitjenhorn
naar Australië geëmigreerd. Hij had een
zaadhandel en verder teelde hij tulpen en
gladiolen.
In de herfst van 1959 verhuisde de familie
Jonker naar een andere woning aan de
rand van Monbulk. Joop Jonker werkte
toen niet meer bij Jan Broersen, maar bij
een waterleidingbedrijf in Melbourne.
Hij krabbelde met potlood in november
1960 voor de ouders van Elly Stoop
onderaan de brief van Ria: Jan en Agie.
Ik post deze letter in Upwey, 10 km van
Melbourne af 8 uur in de morgen. Werk
aan een waterleidingbedrijf. Ik word
beter betaald als bij een tuinder. Het is
zeer gemakkelijk werken, voor een zg.
werkman die altijd buiten werkt.
Verder is het weer mooier als in Holland.
Groeten Joop Jonker.
Ria: M’n schooltijd
Toen het gezin Jonker eind november
1958 aankwam, gingen de kinderen nog
niet meteen naar school. Het was toen
grote vakantie. In één van de eerste brie
ven schreef Ria aan Elly: Het gaat best
met het engels, je leert het gauw genoeg,
maar ik ken het nog niet lezen hoor.
We moeten op 2 februari naar school en
het is een half uur rijden met de bus. Ik
hoop van goed, ik moet nog 2 jaar op
school lopen en dan moet ik er af. Ik ga
niet naar de huishoudschool, want daar
moet je slapen ook en mag je alleen in de
vakantie naar huis. Ik ga gewoon naar
de lagere school en kom in de 7e klas.
We zitten allemaal in onze eigen klas,
waar we in Holland uit zijn gegaan.
Jan en Nico gaan naar de eerste klas.
In een brief van twee maanden later:
Gisteren had onze zuster haar naam
feest en t was een erg leuke dag. Ik moet
schrijven en lezen in t engels. We krijgen
ook huiswerk mee naar huis zoals tafels
van shillings en pennies en spelling en re
kenen, catechismus en soms vaderlandse
geschiedenis. Ik zit op school naast een
Hollands meisje, ze heet Elsje Ruigrok.
Verder schreef ze dat ze haar vriendinnen
en ook de jeugdclub miste. De maand
januari van 1959 was erg heet en er was
geen zwembad in de buurt en dat was er
in Waarland wel.
In het eerste jaar was Ria vrij positief
over school, maar daarna werd het min
der totdat ze er zelfs een hekel aan kreeg.
Ik heb net m’n huiswerk af. Het is 8 uur
en ik ben om 7 uur begonnen. We hadden
een bladzijde sommen en die kon ik niet
goed en taal en kathegismus. Ik weet niet
of ik het goed heb geschreven. Ik heb het
al een paar keer op een papiertje gepro
beerd. M’n moeder zei: ’Over een paar
jaar kun je geen Hollands woord meer
schrijven, tenminste niet de moeilijke
woorden.’ En eind augustus 1960 schreef
ze: El, allereerst Hartelijk gefeliciteerd
met je 15e verjaardag. Ja, in september
word ik 14 en dan ga ik van school af,
want dan begint de lentevakantie en
daarachter ga ik niet meer naar school.
Gelukkig, ik ben er gewoonweg ziek want
het is elke dag hetzelfde gezeur van die
nonnen. Je mag dat en dit niet doen, ze
zegt datje geen lange broek aan mag,
want dan lijk je net een kerel en de hele
klas begon te lachen. Ze was woest. En
ook aan dat schooluniform krijg ik steeds
meer een hekel.
Vader maakte lange dagen
Vlak bij het huis waar de familie Jonker
woonde, stroomde de Monbulk Creek.
Het water kwam uit de bergen en was
kristalhelder. Aan deze creek was in die
jaren een caravanplaats, die geliefd was
bij vele dagjesmensen. Er was alleen
maar een toilet en verder niets. We
verkochten daar toen heet water, zodat
de mensen op de picknickplaats thee en
koffie konden zetten. Ook stond er aan
de weg een stalletje met aardappelen en
groenten, zoals slabonen en aardbeien.
Vader verbouwde dit alles op een stuk
land naast ons huis. Soms hadden we ook
bloemen in de verkoop. Deze teelden we
