8
Huidige Westkade 1,
het geboortehuis van
Jan Bakker.
Gezinsfoto rond augustus
1932 bij zijn intrede
in het noviciaat. Vlnr
boven:, Piet, Cor, Jan,
Zita. Voor: Tine, moeder
Neeltje Scholten, Joop,
vader Jan P. Bakker, Nel.
Archief: Trees Pancras.
een rol heeft gespeeld. Dit tijdschrift
van de Sacramentijnen werd over het
hele land verspreid. Bij het 25-jarig
bestaan in 1928 telde het tijdschrift
maar liefst 20.000 abonnees.
In gepubliceerde lijstjes van overleden
zelatrices en abonnees komt de naam
Waarland herhaaldelijk voor, zij het
wel na de Tweede Wereldoorlog.
Voor het jaar 1947 worden bijvoor
beeld de volgende overledenen vermeld:
C. Stoop, Wed. J. v.d. Fluit (Teetje
Pater), S. Jansen en C. Blankendaal.
Mogelijk heeft een zelatrice of een
abonnee hem de weg gewezen.
Het kan ook zijn dat de jaarlijkse
wervingsadvertenties voor de priester
opleiding hem of zijn ouders zijn op
gevallen. Wie hem deze opleiding
persoonlijk heeft aangeraden, zal wel
in nevelen gehuld blijven.
Op 9 september 1927 is Jan, dertien jaar
oud, vanuit Waarland gearriveerd in het
klooster van de paters Sacramentijnen
te Brakkenstein bij Nijmegen. Wanneer
pater Cas Vink S.S.S. op 18 februari
1980 een berijmde feestrede uitspreekt
bij Bakkers 40-jarige priesterjubileum,
merkt hij op:
Als ik het wel heb kwam hij rond 1925
naar Brakkenstein, de Geest Gods had
hem verteld dat hij daar moest zijn.
Hoe hij het gevonden heeft is nog een
vraag maar we schrijven dit aan Gods
Geest toe, van harte en graag!
Het jaartal is te vroeg geschat, maar met
Gods geest zou Vink wel eens niet veraf
kunnen zitten van God met Ons.
Uit een familie-album
Bij de bovenstaande reconstructie van
omstandigheden die mogelijk hebben
geleid tot Jan Bakkers keuze voor het
priesterschap en in het bijzonder voor
de Congregatie van de S.S.S. (Sacerdotes
Sancti Sacramenti), passen goed zijn
eigen herinneringen van bijna een halve
eeuw later, opgetekend in het familie
album rond het veertigjarig huwelijk
van zijn zuster Nel met Ans Dekker.
Naar eigen zeggen heeft zijn moeder er
niet bij hem op aangedrongen. Wel heeft
zij zijn tegensputterende vader zover
gekregen om zijn zoon diens eigen
keuze te laten volgen. Wat heeft me
ertoe gebracht om die weg op te gaan?
Hoe gek ’t ook klinkt, toch moet ik het
antwoord op die vraag gewoon schuldig
blijven. Wél heb ik al vanaf
dat ik nog een klein broekje
was, bijzonder aandacht gehad
voor al wat kerk en godsdienst
betrof. ’t Lijkt me althans alleen
zó te verklaren, dat bijna al
mijn vroegste herinneringen op
een of andere wijze juist daarop
betrekking hebben. ’t Is op zich
zelf misschien wel aardig om
er enkele van hier op te halen.
Vervolgens laat hij pastoor
Vollering bij zijn ouders over
de vloer komen, om aan hen
te vertellen dat zij de eersten
waren met wie hij als nieuw
benoemde bouwpastoor kwam
kennismaken. Hij herinnert
zich de boerderij van Cees
Blankendaal als noodkerk
tot in details. Hij zat in de
