Piet Boots.
27
De stolp ernaast
Piet Boots heeft ook zijn herinneringen
aan de kaai verteld. Hij werd geboren in
1937 in het huis op de foto. Later huurde
zijn vader de stolp met het dubbele vier
kant die ernaast stond, waarin in het
achterend de familie Boekel ook enkele
jaren heeft gewoond.
Een stukje familiegeschiedenis vooraf:
Mijn vader, Jaap Boots, is geboren in
1906. Het wilde beslist geen veehouder
worden. In de handel misschien? Nee,
na een maand ontdekte hij dat dit niks
voor hem was. Tuinder dan maar; dan
had je gezin in die crisistijd tenminste
eten op de plank. In de zomer van 1934
verhuisde hij met zijn vrouw Anne van
erachter. De familie Groen heeft daar ook
gewoond. Toen zijn ze naar Langedijk en
vandaar naar Alkmaar vertrokken. Eén
keer ben ik nog bij haar op visite geweest.
Ze verbleef in een hofje aan de Oude
Gracht. Wanneer opie Bruin is overleden,
dat ik weet niet. Ik denk wel, dat mijn
ouders op de begrafenis zijn geweest.
Van Tinus Bruin weet ik dat hij getrouwd
was met Aafje Wester en dat ze ook hebben
gewoond in het huis van opie. Ook zij
zijn verhuisd naar Langedijk en daarna
naar Alkmaar. Het was een hartelijk
stel, die oom en tante. Tinus kwam in
de zomermaanden met een bakfiets met
appels, peren of pruimen bij ons langs
aan de Veluweweg. Niet op een vaste dag
of zo. Hij kwam alleen wanneer hij handel
had en ventte die dan uit bij familie in
Waarland.
Tot zover het verhaal van mevrouw
Nel Boekel-Bruin.
der Fluit en hun zoontje Jan van de Keins
naar de Westkade D 100 in Waarland.
Ze kwamen in een oud en klein huis, ze
waren tevreden en hoopten op een goede
toekomst. Helaas, het liep anders. Anne
kreeg tuberculose en werd opgenomen in
een sanatorium in Bemmel. De ouders
van Anne van de Fluit woonden in de
Stolpen en daar ging Jantje toen naar
toe. M’n vader was nogal redderig. Hij
kookte zelf en deed na z’n eten de vaat
in een zinken teil met water. Als hij geen
pannen en borden meer had, dan ging hij
pas afwassen. Hoeveel keer m’n vader
naar Bemmel op bezoek is geweest, dat
weet ik niet. Wel heeft hij verteld, dat ie
op een keer ’s morgens om drie uur door
een politieagent in Amsterdam werd
aangehouden met de vraag: ’Waarom
fietst u hier op dit tijdstip? Zijn antwoord
was: ’Ik ben op weg naar Waarland. Hoe
de diender reageerde, vertelt het verhaal
niet. Anne van der Fluit werd ongeneeslijk
ziek en kwam weer terug naar Waarland.
Op 31 december 1934 overleed ze, slechts
24 jaar oud.
Mijn vader was een rustige man en als
je iets van hem wilde weten, nam hij
daar de tijd voor. Vandaar ook dit stukje
geschiedenis, dat hij mij ooit verteld heeft.
En misschien had ik toch nog meer
moeten vragen Zoals bijvoorbeeld
over zijn fietstocht naar het sanatorium en
over de ziekte en het overlijden van Anne,
zijn vrouw.
In de meeste dorpen was het de gewoonte
dat bij een overlijden het getroffen
gezin werd geholpen door de naaste
buren. Bijvoorbeeld bij het afleggen
en het begeleiden naar de kerk en het
kerkhof. Er kwam in Waarland een
einde aan deze traditie toen in oktober
1934 de begrafenisvereniging St. Paulus
werd opgericht. In het jubileumboekje,
uitgegeven ter gelegenheid van het
60-jarig bestaan, staat dat de vrouw
van Jaap Boots het eerste overleden lid
van deze begrafenisvereniging was en
dat uitvaartleider Gert Lantman haar
begrafenis verzorgde.
Piet vervolgt zijn verhaal: Begin februari
1935 kwam Marie van de Fluit, een
schoonzus van mijn vader, als hulp in de
huishouding bij hem inwonen en zij nam
ook Jan weer mee terug naar Waarland.
Een huwelijk volgde en wel op 27 januari
1936. Ruim een jaar later, op 4 februari
1937, zag ik het levenslicht in een bedstee
Een kaartje van vóór de
aanleg van het kanaal
Omval-de Stolpen. De
kadastrale nummers
van de percelen zijn
aangegeven: Op nr 1085
het huis van de fam. Bruin
en op nr. 1246 de stolp van
de fam. Boots. Gesloopt
zijn de woningen op de
nummers: 1487,1482,
1504,1292 en 599.
571
570
572
786
