23
Huisnummering
In 1860 werd de gemeente Haringcarspel in de wijken verdeeld. Zo kreeg de Schagerwaard en Slootgaard de letter C
en de Waarlandspolder de letter D. Ieder huis of schuur kreeg toen ook een nummer. Met enige regelmaat veranderde
de huisnummering. Dit kwam o.a. doordat er woningen bij kwamen. Maar het gebeurde ook wel dat er een andere
route werd genomen en dan was het alsof de gezinnen verhuisd waren, maar in werkelijkheid was dat niet zo. Zo
had bijvoorbeeld Klaas Klaver in 1919 nr. D 59, in 1921 D 83 en later D 105. Vandaar dat bij onze wandeling, om
onduidelijkheden te voorkomen, de nummers vaak weggelaten zijn.
In 1956 is deze manier van huisnummering afgeschaft. Toen ging men over op straatnaam en nummer.
Deze foto is genomen rond
1920 vanaf ongeveer de
huidige Kerkstraat 79.
Vlnr: De woning van
de familie Noordstrand,
de molenboet, de
Waarlandsmolen en
de boerderijkerk met
daarachter de schoorsteen
van het gemaal.
schrijft daarover: Nu de R.K. hulpkerk,
die niet aan de weg staat, in gebruik is
genomen, zijn ook maatregelen getroffen
ter verbetering der paden tot genoemde
hulpkerk. Bewoners van een flink gedeelte
der polderkade hebben gezamenlijk dit
gedeelte behard met sintels aangevoerd
uit Alkmaar: eenigen hekken zijn voorzien
van poortjes zoodat klimmen niet meer
noodig is, kortom, deze menschen hebben
door eendrachtige samenwerking veel
goeds tot stand gebracht.
Hierbij moet nog worden vermeld dat,
molenaar Antoon Broersen voor de
veiligheid van de kerkgangers de molen
niet liet draaien gedurende één uur vóór
tot één uur na de kerkdiensten.
Voordat we weer verder wandelen, staan
we even stil bij de boerderij van Cees
Blankendaal. Na de inwijding van de
nieuwe kerk, wilde pastoor Vollering
de noodkerk onmiddellijk verkopen.
Dit was een impulsieve gedachte van de
parochieherder, maar omdat het kerk
bestuur en het bisdom geen geschikte
koper konden vinden, was verhuur voor
lopig het alternatief. De eerste huurders
waren Dirk Dekker Andz. en zijn vrouw
Geertje Klaver en daarna o.a. de familie
Ligthart-Doodeman. In 1935 werd de
boerderij uiteindelijk verkocht aan Klaas
Borst uit Alkmaar en werd Gert Dekker
Hzn. de huurder.
Een gemaal uit 1877
Het tweede deel van de fictieve wande
ling loopt van de boerderijkerk naar
de stolp van Klaver. De kaai van de
Waarlandspolder volgt in de omgeving
van de Waarlandsmolen niet langer
de ringsloot, omdat daar niet alleen
de uitlaat van molen maar ook enkele
rietschoten liggen. De route gaat eerst
over de molensloot, daarna na zo’n
100 meter rechtsaf en dan weer over
diezelfde molensloot.(Zie de voorkant
van Toendertoid). Bij de molen loopt de
route over de uitlaat en gaat dan richting
de sluis.
Ondertussen zijn we het stoomgemaal
gepasseerd. De herfst 1876 was extreem
nat. Vele van de nog te veld staande
gewassen zijn als verloren te beschouwen.
Het vee kan ternauwernood voedsel
vinden, zonder door het water te waden.
En de kinderen worden geregeld met
schuitjes naar school gebracht, meldt
de Heldersche Courant van 22 oktober
van dat jaar. Het bestuur van de Waarlands-
polder stond voor de keus: verbetering
aanbrengen door het plaatsen van een
tweede windwatermolen of door het
bouwen van een stoomgemaal. Er werd
besloten om een gemaal te bouwen.
De ketel met een lengte van 3 m. en een
doorsnee van 1.40 m. werd geleverd
door de Ijzergieterij De Prins van Oranje
te ’s Gravenhage. Van 1877 tot 1906
heeft de ketel dienst gedaan, daarna
werd hij vervangen door een nieuwe
van de machinefabriek ’t Hondsbosch
uit Alkmaar. Na de verkaveling, zo rond
1950, is het stoomgemaal afgebroken.
We zijn aangekomen bij de woning van
de sluiswachter. De eerste jaren behoorde
