14
Huwelijksmis van
Piet Bakker en Nance
Mooij in de kerk
van de H.H. Ursula
en Gezellinnen te
Warmenhuizen door
heerbroer pater Jan
Bakker op 16 april 1952.
Zijn familie
Als rechtgeaarde huisvrouw was moeder
Neeltje erg schoon van werken en kwam,
op zijn Wesfries gezegd, wat stossig
over, als iemand met verbeelding. Jans
broer Cor herinnerde zich nog hoe er
met de klompen werd omgegaan. We
woonden recht tegenover school. De
klompen werden op zaterdag boend en
wit, dan kon je verder thuisblijven, want
je moest ’s maandags met witte klompen
naar school. Moines waren te middag al
smerig en die van Jan bleven tot maandag
schoon, dus ik kreeg altijd op m’n kop.
Ik denk, dat Jan op z’n handen liep.
JP had vier broers: Jan, Cees, Piet en
Dirk. Ze waren nogal verschillend van
aard. JP was een Pietje Precies. Wanneer
hij onkruid op zijn land zag staan, plukte
hij dat en stak ’t vuiltje in zijn zak. Bij
zijn familie en bij de Waarlanders stond
hij bekend als eigenzinnig en moeilijk in
de omgang.
In 1923-1924 zijn enkele tuinders in
Waarland begonnen met het telen van
tulpen. Onder hen waren JP en zijn
van theologie en kerkgeschiedenis is
zijn vertaling van een kleine studie
van F. X. Arnold over het Concilie van
Trente. Van de besluiten van het Concilie
van Trente, gehouden in de periode
1547-1562, zijn nog allerlei sporen van
zuivering terug te vinden in de moderne
geloofsverkondiging en liturgieviering.
De diepgang van de materie, de gron
digheid van het betoog en de vereiste
kennis van het Duits typeren de theoloog,
de historicus en zijn talenkennis.
Hoe en waarom JP met zijn zoon Joop
uit Waarland vertrok, is in 1981 beknopt
beschreven door zoon Piet, die toen
inmiddels een ervaren CDA-politicus
was. Het naar buiten keren van het
dorp is gekomen na de ruilverkaveling.
Toen is men gaan motoriseren. Vader
las nooit een boek, maar hij had wel de
ruilverkavelingswet van ’48 bij hem.
Want hij was wel zo’n felle tegenstander.
’t Was wel een ondemokratisch stelsel:
iemand die niet kwam stemmen, werd
geacht vóór te stemmen. Er werd een
lijst van stemgerechtigden gemaakt en
daar bleef je op staan en ook al overleed
je dan werd je nog bij de vóórstemmers
gerekend. De middenstanders die
brandden hun vingers niet aan die
strijd tussen voor- en tegenstemmers en
gingen dus niet stemmen: want als ze
vóór stemden mochten ze niet leveren
bij de tegenstemmers en omgekeerd,
dus gingen ze niet en stemden ze vóór.
Vader Bakker had goed land en heel
schoon land. Hij stuurde het personeel
broers Piet en Dirk. Vanaf 1928 teelden
ze ook irissen. ‘t Waarland bloeide
helemaal op, weet zijn zoon Joop, die nu
in Angelapark in Warmenhuizen woont,
zich nog te herinneren.
Er waren goede jaren, maar ook slechte.
Toen na de oorlog de verkaveling aan
de orde kwam, was JP teugen. Daarom
besloot hij zijn land te verkopen. Hij
vond zijn schoonzoon Ans Dekker geen
goede tuinder en daardoor werd Jan
Nuijens de nieuwe eigenaar. Deze kocht
het land voor geldbelegging en voor
de contractteelt, en Ans Dekker werd
de huurder. Meer vertrouwen had JP in
zijn zoon Cor, toen deze enkele jaren
daarvoor f32.000,- nodig had voor een
bedrijf aan de Laanweg. Met een moei
zaam verkregen hypotheek van de bank
en het nodige geld van zijn vader kon
Cor het tuinbouwbedrijf kopen.
Joop, de jongste zoon van JP en Neeltje
Scholten, trouwde op 18 september
1952 met Diep Mosch. Hetzelfde jaar
nog verhuisde het jonge paar naar
Warmenhuizen, Oostwal 124, een in
tweeën te bewonen tuinderswoning met
een schuur waar wel 10 spoorwagens
inkonden. Joop en Diep trokken in de
ene helft, vader en moeder in de andere.
Een jaar of vijftien geleden zijn huis en
schuur gesloopt.
