Mook, 20 november 2012.
Beschietingen door vliegtuigen
Bron: Waarland van Toen deel 3.
13
Het was 24 augustus 1944. Een viertal arbeiders, onder
wie Siemen Roozendaal, was bezig met het schoonma
ken van de sloot langs de spoorlijn. Om een uur of vier
in de middag kwam er een trein langs richting Schagen
en op datzelfde moment verscheen er een vliegtuig.
Het dook naar beneden en begon te schieten. Met een
spervuur van kogels probeerde het toestel de trein te
raken. De mannen zochten dekking aan de kant van de
sloot. Angstig hielden ze zich schuil. Ze durfden niet te
kijken, maar hoorden wel dat het vliegtuig een tweede
keer de trein beschoot. Het ging allemaal razend snel.
Toen de trein verderop was, werd deze opnieuw door
een aantal vliegtuigen tegelijk aangevallen.
Aanvankelijk dachten ze dat alleen de trein schade had
opgelopen. Maar even later zagen ze wat er allemaal
was aangericht. Siemen Roozendaal was bang, dat ook
zijn huis was getroffen. Hij woonde namelijk met zijn
vrouw Bets Westmeijer en twee jonge kinderen aan de
Oostkade. (Op deze plek staat nu de woning van de
fam. van de Giesen, Oostkade 29). Gelukkig waren zij
Een kantoorbaan
Piet Bakker werd geboren op 1 maart
1924 als zesde kind van Jan (J.P.) Bakker
en Neeltje Scholten, een Waarlands gezin
dat uiteindelijk zeven kinderen telde.
Ik werkte tot m’n negentiende in Waar
land, meestal op het land. Ik heb ook
nog anderhalf jaar in de bakkerij van
Lou Groen gewerkt en was de knecht die
het tot dan toe het langst volgehouden
heeft. Dat waren dagen van ’s morgens
vijf of zes uur tot ’s avonds elf uur. Voor
twee gulden per week. De verste klant zat
heel in Hensbroek.
Hij trouwde op 16 april 1952 met Nance
Mooij uit Warmenhuizen, dochter van
bakker Mooij. Ze kregen vier kinderen:
Ferry, Raymond, Frank en Zita.
Als ambtenaar heeft Piet Bakker niet
stilgezeten. Hij begon zijn ambtelijke
loopbaan op 15 oktober 1945 als
organisaties actief. Ogenschijnlijk is
het een mooi verlopen ambtelijk en
politiek bestaan, dat bij nader inzien
toch diepe sporen vertoont van zijn
onderduikperiode.
naar binnen gevlucht en bleven zo ongedeerd. Bij de
familie Rohof, die in het spoorhuis woonde, zaten de
gaten in het dak en waren de ramen vernield. Dit was
ook het geval bij het huis van Jaap Bleeker.
Minder goed liep het af met Piet Bakker. Hij zat op
dat moment aan tafel en werd door een kogel in zijn
schouder geraakt. Met een schuit is hij toen door de
buren naar de Weelbrug gebracht en vandaar vervoerd
naar het ziekenhuis in Alkmaar. Ook de boerderij
(nu: Slootgaardweg 2) was danig geraakt. Het was een
enorme ravage.
Het was niet de enige keer dat een goederentrein met
munitie door Engelse vliegtuigen werd bestookt. Zo
ook op 12 september van dat jaar in Schagen. Door de
enorme ontploffing werden het station en verschillende
huizen in de buurt zwaar beschadigd. Vele mensen
raakten gewond.
leerling-ambtenaar ter secretarie van
Harenkarspel. Vanaf 1968 was hij lid
van de directie van Openbare Werken
van Voorschoten. Vanaf 1959 is hij in
allerlei functies politiek actief geweest,
als bestuurder voor de K.V.P en C.D.A,
plaatselijk maar ook als lid van de
Provinciale Staten van Zuid-Holland.
In 1985 trad hij, na een dienstverband
van bijna 40 jaren, vervroegd uit.
Piet Bakker overleed op 23 november
1994. Zijn vrouw Nance woont nog
steeds in Voorschoten.
Met dank aan: Annelies Bakker,
Joop Bakker, Nance Bakker-Mooij,
Cora Dekker, Lisette Dekker, Frans
Hoppenbrouwers.
Geraadpleegde bronnen:
- Kamp Amersfoort,
door Geraldien von Frijtag
Drabbe Künzel, 2003.
En in de tekst vermelde publicaties
over kamp Amersfoort.
