25 Gulden van de Koningin 32 Ruim een eeuw geleden was A.K. de Jong, zoon van de kastelein van De Tortelduif, correspondent van de Schager Courant. Een stevig gebouwde bouvier voor een hondenkar. Uit: Bouvier, Belge des Flandres. Aan de Weelweg in Waarland werd op 3 februari 1878 Machiel Pankras als tiende kind van Arie Pankras en Geertje Smit geboren. Zijn roepnaam was Chiel en hij trouwde op 29 september 1904 met Aafje Jonker. Zij had een voorkind, dat bij dit huwelijk de achternaam Pankras kreeg. Het gezin kwam te wonen in het ouderlijk huis van Chiel (zie: Weg naar De Weel, Toendertoid 37). Door zijn zwakke gezondheid kon Chiel het werk als tuinder nauwelijks uitoefenen. Daarom begon hij een winkeltje in grutterswaren en hij hoopte hiermee wat meer financiële armslag te krijgen. In het winkeltje zelf werd niet veel verkocht, hij moest het hebben van het uitventen van zijn koopwaar. Daarvoor schafte hij een hond met een Begin 1917 besloten ze het winkeltje te verkopen aan Arnold Lantman. In mei van dat jaar trokken Chiel, Aafje en hun drie kinderen in bij Jan Spaansen op Kerkbuurt en de familie Lantman verruilde Oudkarspel voor Waarland. Chiel Pankras overleed, slechts 39 jaar oud, op 16 oktober 1917. Ruim een later jaar later hertrouwde Aafje Jonker met Jan Spaansen. Wie de brief heeft geschreven en wat met de trekhond en de hondenkar is gebeurd, vertelt de geschiedenis niet. hondenkar aan, waarmee hij de boer op ging. Aanvankelijk deed Chiel dit zelf. Maar toen hij ook dit lichamelijk niet meer aankon, nam zijn vrouw dit werk over. Zes dagen in de week ging zij met de hondenkar eropuit. Trekhondenwet 1910 Er waren tot die tijd geen regels voor het gebruik van trekhonden. Deze kwamen pas na 1 september 1911, toen de trek hondenwet van 1910 van kracht was geworden. Hierin stond o.a. dat de hond minimaal één jaar oud moest zijn en een schofthoogte van meer dan 60 cm. moest hebben. Verder waren er regels gemaakt voor de riemen, waarmee een trekhond werd ingespannen. De hond en het hondentuig van Giel Pankras voldeden niet aan deze nieuwe voorschriften. Er moest een andere hond en een nieuw stel riemen komen. Het geld hiervoor was er niet. Een brief aan koningin Wilhelmina bracht uitkomst. De familie Pankras ontving f 25,-. Chiel en zijn vrouw Aafje hadden van dit bedrag niet kunnen dromen. Zó konden ze hopelijk nog enkele jaren vooruit. Inmiddels waren er ook drie kinderen geboren, waarvan er één op 4-jarige leeftijd was overleden. Het bleef voor Aafje hard en veel werken om de eindjes aan elkaar te knopen. Vooral tijdens de Eerste Wereldoorlog, toen bijna alle levensmiddelen op de bon waren. Ook de zorg van Aafje voor haar man Chiel werd steeds groter. Waarland, oktober 2012. Piet Kleverlaan. Harenkarspel ieuws van ruim 100 jaar geleden. In de editie van de Schager Courant van 13 september 1911, staat een opvallend bericht. Door Hare Majesteit de Koningin is een som van f 25,- geschonken aan M. Pankras te Waarland om daarvoor een hond met tuig te koopen, daar de zijne volgens de nieuwe Trekhondenwet niet meer aan de eischen voldeed. Pankras, die wegens ziekte, niet in het onderhoud van zijn gezin kan voorzien en zijn vrouw door ven ten met een hondenkar het brood moet verdienen, is door deze gift mooi geholpen.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 2012 | | pagina 32