WEG VAN DE PASTOOR (IV)
Piet Kleverlaan
20
In de eerste drie delen van Weg van de pastoor heeft u kunnen
lezen over pastoor J.J. Vollering als stichter, herder en grote
weldoener van de parochie St. Wulfram. Dit laatste artikel over
de Volleringweg begint met de jeugdherinneringen van Corry
Smit-van Duin en vervolgt met de aanleg, de naamgeving en
de verbeteringen aan deze weg. Een weg, aangelegd tijdens de
verkaveling, en geworden tot een drukke doorgaande route.
Een foto van vóór de
verkaveling. U ziet
Klaas Smit en zijn dochter
Riet bezig aan de kool.
Op de achtergrond de
boerderij van Van Duin en
de schuur van Dirk Bruin.
Aan kerkepad
Zo liep er een pad dwars door de Waar-
landspolder naar De Weel. Het liep
vanaf de boerderij aan de Westkade,
voorheen bewoond door Groothuizen
en daarna in tweeën door de families
Zutt en Kamper, naar het loonbedrijf
Bruin aan de Veluweweg. Vervolgens
ging het een stukje langs de huidige
Beemsterboerweg, dan rechtsaf over
Corry Smit-van Duin vertelt
Corry van Duin woont aan de Waarddijk,
nu gemeente Heerhugowaard. Ze werd
geboren in de boerderij, die tot 1939
was bewoond door de familie Groen en
daarna twee jaar door Gert Kramer en
Mart Volkers. Op deze plek staat nu de
woning van de familie Dekker-Bruin,
Volleringweg 7. Over de vroegere stolp
weet Corry te vertellen:
Mijn ouders woonden de eerste jaren
van hun huwelijk in de Sloeierd. In het
voorjaar van 1941 verhuisden ze naar de
stolp in het Waarland. Ze laadden al hun
huisraad en bezittingen in de schuit en zo
kloetten ze naar hun nieuwe onderkomen.
Bij de Waarlandsmolen kwamen ze de
schuit van Gert Kramer tegen, want voor
beide gezinnen moest alles tegelijkertijd
in één keer worden verhuisd. Mijn vader
huurde de stolp met daarbij een stuk
land. Vóór ons huis liep een smal pad en
naast ons huis was een molensloot. Er
was geen waterleiding en elektriciteit,
maar daar merkte ik als kind weinig van.
We hadden ruimte om huis en daar kon
je vooral zomerdag heerlijk spelen. Wel
was het altijd uitkijken met zoveel sloten
in de buurt. Toen we nog erg klein waren,
moesten we in de box. Later werden
de spoorlijn richting Oostkade.
Het eindigde bij De Weel. Het pad
werd ook wel het kerkepad genoemd,
omdat tot november 1919 katholieken
het gebruikten om naar de kerk in
’t Veld te gaan.
Op de kadastrale kaart van 1882 staat
zo’n vijfhonderd meter vanaf de stolp
van Groothuizen de toenmalige boerderij
van Siem Groen sr. en Neeltje Mak
ingetekend. Later werd deze stolp
bewoond door hun zoon Siem en zijn
vrouw Neeltje Schrama. Toen Neeltje in
1930 overleed, trouwde Siem met Marie
Molenaar. In 1939 werd hij aangesteld
als sluiswachter en toen verhuisde het
gezin naar het sluiswachtershuis bij de
Waarlandsmolen.
ot de jaren vijftig van de vorige
eeuw telde de Waarlandspolder
maar weinig wegen. Ze waren smal en
maar wel bestraat: de Waarlands-, Kerk-,
Veluwe- en Weelweg en de Nieuwboer-
en Hogebrugweg. Verder lagen er ver
schillende kaden en paden. Sommigen
verhard, de meesten niet.
