Schagen, 5 juni 2012.
19
Bloedfanatiek en uiterst
serieus.
Co van der Gulik en
Jos van der Gulik.
had gooit. Daarna kon het spel opnieuw
beginne en de winnaar mocht houwe,
wat ie uit de pot had worpen.
Teugenwoordig benne d’r woinig grint-
padjes meer en ok bijna gien doolders.
Ze hewwe wel op ’n skoolploin van
die speciale knikkertegels met voor
gefabriceerde potjes erin. Ze hoeve d’r
niks meer an te doen. De joos speule
den in ’t voorjaar knikkere. Ze zitte met
hun vingers die knikkers in ’n potje te
mieriken. En die de leste knikker erin
wupt, heb alles. D’r skoine nag Neder
landse kampioenskappe ok in te wezen.
Hadde wai die vroeger maar, denk ik
den. Den ging de gouwe plak vast nei
Jos uit ’t Waarland.
Lest ok nag speuld
Een paar jaar leden was ik met
de vrouw op vekansie nei
’t Griekse oiland Chios. ’t Was
bar warm en ik effies an de
flort langs ’t strand. Links en
rechs mooie moidjes te koik.
Ik ging met moin biene te
water, verder hoefde ik niet.
Ik zag tot m’n stomme
verbazing de prachtigste
doolders in zee legge.
M’n koren stond te bloeie.
Die moidjes hew ik legge
leiten, maar ik hew heêl wat
van die doolders meenome.
Ze kwame zonder malheur
deur de douane.
Café De Posthoorn.
De foto is genomen
rond 1950.
U ziet het winkeltje
van Van Ophem,
het café en rechts
de woning van
Van der Gulik.
Toen de vekansie voorbai was, heb ik in
moin klas in Tuitjetuut ’t spel gnappies
uitloit an m’n joossies. Ieder kreeg ’n
stien en wai nei ’t park achter de kerk.
Deer loit ’n mooi skelpepadje en deer
ken dut spel ok speuld worre. De joos
ware bar pittig an ’t speule, totdat ien
zo’n jochie ’t doódgooie met zo’n dool-
der wat al te letterluk nome had en z’n
stien teugen de ribbekast van ’n moidje
gooide. ’t Liep goed of en iederien
was enthousiast over ’t spel. Alles met
mekaar gave ze ’t coifer: een dikke acht!
An barrele
’t Spel was spannend en zat vol ver
rassinge. Zo speulde op ien keer twai
buurjoos van moin teugen elkaar en
opiens krege ze ruzie toidens ’t spel.
’t Gevolg was dat die hele volle bus
met tientalle stuiters over de streit
werd skopt.
Ik kon vrij goed mikke en had op ’n
gegeven moment ’n bus met wel duizend
sters. En al had ik ’r wat verloren of
tekort nei me zin, den was ’t gien ramp,
want boi ons
thuis verkochte
ze stuiters in
plastiek zak
kies en ik wist
weer ze lage.
Van ientje kon
ik ’t zomaar
nooit winnen
en dat was
van Jos van
der Gulik.
Jos hield van
groot en die
had gien stien,
nei hai had ’t wat groter anpakt: type
stoeptegel. Met zo’n grote stien won ie
alles. Ien keer lag ’r van alles in de pot,
ok ’n zood van die kalkknikkers.
Jos gooide, mikke hoefde niet zo, en
baf ...zoin slagskip landde middenin
de pot en alles was an barrele. Grote
klucht vanzelluf.
