9
Siem Dekker, een prima
ruiter met teugels en
zweep in de hand.
Een geintje op de markt.
‘Een mand met vruchten
laten balanceren op
mijn hoofd.’
Paarden
Wie de naam Dekker zegt, denkt
tegelijkertijd aan paarden. Zo ook bij Siem
Dekker. Zijn vader handelde in paarden
en Siem ploegde in zijn jonge jaren met
een span paarden. In zijn Indiëtijd stond
de paardenhobby op een laag pitje. Toen
had ik wel andere dingen aan mijn hoofd.
Maar in het verlofcentrum kon ik op een
kuda, een Indisch paardje, rijden. Die
waren daar te huur. Het was een best
paard, dat zag ik zo. Maar het kostte wel
wat. Een Haagse soldaat met rijke ouders
kon dat wel. Ik adviseerde hem dat paard.
Dat deed hij, maar hij kon er niet mee
overweg. Het dier was veel te vurig en hij
viel er af. Toen mocht ik er op rijden. Een
schitterend gezicht, een prima ruiter met
teugels en zweep in de hand.
Terug in Waarland kon hij zich in zijn
vrije tijd meer met paarden bezig houden.
Hij deed mee aan korte baanwedstrijden
bij de zogenaamde wilde draverijen.
Terugkijkend vertelt hij: Elk dorp had
toen wel zijn kermiskoers. Ik deed aan al
die koersen mee. Het oefenen gebeurde op
de baan naast het huis van Lau Stoop, die
Dan was er nog een oorontsteking.
Ik liep al een tijdje met pijn aan mijn oor
rond. De verpleger spoot daarom mijn
oren met water uit. Dat hielp helemaal
niets. Integendeel, ook mijn andere oor
ontstak en ik liep met een dikke kop rond.
Gelukkig kwam er toen een vrouwelijke
arts langs. En wat bleek? Er mocht
helemaal geen water gebruikt worden.
Zij gaf mij penicilline en binnen de kortste
keren was ik van die ontsteking af.
toen in de Slootgaard (nu: Slootgaardweg
3a) woonde. De naam van een bekend
paard van mij uit die tijd was Govert V.
Later ging ik de grote baan op. Met het
paard Orlanda Spencer boekte ik daar
veel succes mee, en lachend, en verdiende
goed geld.
De band met paarden is ondanks zijn
leeftijd nog steeds niet verdwenen:
Internet is wat dat betreft een mooie
uitvinding, zo kan ik op mijn laptop
rechtstreeks de paardenrennen van
mijn zoon John volgen, zelfs als dat in
Duitsland is.
Vakantie was er niet bij. Pas toen
hij twee jaar in Indië was, kreeg
hij zijn eerste vrij-af. Dat was in
het verlofcentrum Trètters.
Ontspanning
In Indië gingen de soldaten regelmatig
naar de markt in Djombang om inkopen
te doen. Op de markt was altijd reuring
en anders zorgden we daar zelf wel
voor. Zo stonden mijn kameraden en wat
inlanders een keer bij een fruitstalletje,
deed ik als geintje toen een mand met
vruchten op mijn hoofd. Verder gingen
we vaak naar het zwembad in Surabaja.
Ik hield van uitgaan en kon goed dansen.
In ons uitgaanstenu en keurig gekapt en
geschoren, gingen we daarom vaak naar
een club in Surabaja waar niet alleen
Nederlandse meisjes kwamen, maar ook
Indo ’s en inlandse meisjes. Dat waren
leuke avonden.
