Veldkeuken en paarden
Het Meerlebroek was vanaf dat
moment door de bewoners verlaten
echter met uitzondering van de Sint
LambertushoeveDe boerderij was door
de Duitsers gevorderd en ingericht als
veldkeuken. Zes soldaten en een officier
werden ingekwartierd. In de boerderij
werden maaltijden klaargemaakt voor
alle Duitse frontsoldaten, die gelegerd
waren aan de Maas. Grote hoeveelheden
levensmiddelen, spek, worst, suiker en
meel werden in de dars opgeslagen.
De familie Veldman en hun onderduiker
mochten tot hun eigen verbazing in
de boerderij blijven. Het was wel een
onwezenlijke situatie nu al het vee
verdwenen was. Werk had Jan Keet
nauwelijks meer te doen, terwijl normaal
in die tijd het land moest worden bewerkt
en de wintertarwe gezaaid.
Amerikaanse legers. Deze operatie, Market
Garden genaamd, mislukte. Het was,
zoals achteraf bleek, een brug te ver. De
Engelse en Poolse luchtlandingstroepen
moesten zich bij Arnhem overgeven.
Slechts een klein deel wist over de rivieren
te ontsnappen. De Duitse troepen konden
zich handhaven op circa vijf kilometer
ten westen van de Maas, het Meerlebroek
bleef volledig in hun handen. Vrijwel dag
en nacht hoorde men daar het gebulder
van kanonnen en bombardementen door
geallieerde vliegtuigen.
Hoe ze het hebben aangedurfd, weet
Jan nog niet, maar samen met Giel van
Deursen besloot hij paarden op te halen
Het vege lijf redden
Om de pontveren over de Maas werd
verwoed gevochten. Steden als Roermond
en Venlo werden zwaar gebombardeerd.
Piet, een zoon van Gert Veldman, kwam
op 22 januari ’45 in Venlo tijdens die
beschietingen om het leven, evenals
vier kinderen van meester Smeets,
oud-hoofdonderwijzer in Waarland.
Eind november, begin december wisten
Amerikaanse troepen de Duitse eenheden
van de westoever van de Maas te
verdrijven. Vanaf dat moment werden
de aanvallen op bruggen en steden
verhevigd. Op alles wat bewoog werd
geschoten. Jan Keet moest zelf ook
een keer het vege lijf redden met een
snoekduik in de naast het weg gelegen
beekje. Dat gebeurde toen hij op een
krakkemikkige damesfiets wat veevoer
wilde ophalen. Hoog in de lucht zag hij
een klein vliegtuigje rondcirkelen. Hoorde
je zo’n vliegtuig, met het geluid van een
rondzoemende langpote mig, dan werd
je positie doorgegeven en een paar tellen
later floten de kogels om je oren. Het
waren gevaarlijke momenten waar hij met
een portie geluk zonder kleerscheuren
doorheen kwam. Heel anders waren
de incidenten op het erf van de familie
Veldman. Een officier dacht een variatie
op het dagelijks menu te regelen door
op de paar kippen die nog over waren
te gaan schieten. Ik gaf een schreeuw
van ophouwen of iets in die geest en
waarachtig, hij lachte wat schaapachtig
maar staakte zijn schietpartij wel. Een
andere keer stopte de bemanning van een
soort amfibievoertuig en na wat gesmoes
met de mannen van de veldkeuken,
doken ze de voorraadkelder van moeder
vanuit een pal over de Duitse grens
gelegen depot. ’s Nachts togen ze op
pad en haalden brutaalweg drie paarden
weg. Als ze gesnapt zouden worden dan
zouden de paarden zogenaamd bestemd
zijn voor vervoer van maaltijden uit
de veldkeuken. Het is een barre tocht
geweest. Struikelend op onbekende
paden en door twee tankgrachten wisten
ze de Lambertushoeve te bereiken.
Achteraf bleek dat ze ook nog door een
mijnenveld waren getrokken. Er moet een
goeie engelbewaarder op hun schouder
hebben gezeten. Met de geconfisqueerde
paarden bewerkte Jan zo goed mogelijk
het land en zaaide de wintertarwe.
32
Groeten uit Reuver.
De kaart is geschreven
in 1942, vóór het dorp
door oorlogsgeweld
werd getroffen.
