ONDERDUIK: HET VERHAAL
VAN JAN KEET
Joop Zutt
De laatste verzetshelden zijn hoogbejaard, de laatste van de
driehonderdvijftigduizend onderduikers bejaard en de overlevenden
van de concentratiekampen kunnen hun verhalen met steeds
minder lotgenoten delen. Langzaam maar zeker zal de Tweede
Wereldoorlog verdwijnen achter de horizon van ons geheugen tot
hij dode geschiedenis is geworden (Uit: De Volkskrant 30-04-2011).
Ongetwijfeld is deze constatering juist, maar niet zolang de verhalen
worden verteld en opgeschreven. Neem nu het verhaal van Jan Keet.
tijd was Jacob mee gaan werken in het
bedrijf van zijn vader. De dagelijkse
praktijk leerde hem het vak en de theo
rie werd in de vrije tijd ingestudeerd.
Deze opleiding verliep zonder proble
men. Begin 1937, 22 jaar oud, legde
hij met succes het examen voor aanne
mer af. Op de dag waarop het resultaat
bekend werd gemaakt, moest hij wor
den opgenomen in het Sint Elisabeth
ziekenhuis in Alkmaar met een acute
binnenoorontsteking. Een operatie
mocht niet baten. De toenmalige medi
sche kennis bood geen uitkomst meer
en Jacob overleed op 4 april 1937. De
wereld van het gezin Keet stortte in.
Overschakelen
Jan Keet, inmiddels 13 jaar oud, had
er altijd van gedroomd bakker te gaan
worden. Deze droom kwam met het
overlijden van zijn broer tot een hard
handig einde. Jan zou nu de opvolger
in het bedrijf gaan worden. Hij scha
kelde vrij gemakkelijk over naar deze
nieuwe toekomst. Al in de zevende en
achtste klas ging hij twee keer in de
week ’s avonds op de fiets naar
Schagen voor de vierjarige opleiding
tot bouwkundig tekenaar. De cursus
werd gegeven door de Gemeente-op-
zichter van de gemeente Schagen. Op
zestienjarige leeftijd behaalde hij het
diploma. Na de lagere schooltijd dien
de zich de leerschool aan in het bedrijf
van vader Keet. Twee vaste krachten,
Arie en Jan Mul, hadden jammer ge
noeg ontslag gekregen, omdat er veel
te weinig werk voorhanden was. Op
drachten voor nieuwbouw kwamen in
die crisisjaren slechts sporadisch voor
en als er al werd gebouwd, was de on
derlinge concurrentie hevig. Vader en
zoon Keet hielden zich voornamelijk
bezig met onderhoudswerk en kleine
verbouwingen. Jan had daarbij het
voordeel dat hij in de dagelijkse prak
tijk het vak goed onder de knie kreeg.
an Keet stond
bepaald niet te
dringen om zijn
oorlogsherinnerin
gen aan het papier
toe te vertrouwen.
Het is immers al zo
lang geleden en wie
zal het nog interes
seren? Vooral die
interesse zou wel
eens groter kunnen
zijn dan hij ver
wacht. De Tweede
Wereldoorlog, een
dramatisch keer
punt in onze geschiedenis, staat nog
steeds volop in de belangstelling. Ook
jonge mensen willen graag weten hoe
men deze donkere jaren heeft ervaren.
Jan Keet, geboren op 19 december
1924 als jongste uit het gezin van aan
nemer Jo Keet en zijn vrouw Anne
de Wit. Het gezin telde naast Jan nog
twee kinderen. Jacob, geboren op 25
februari 1915 en Trien op 7 augustus
1918. Zoals alle Waarlandse kinderen
bezocht Jan de lagere school. Hij was
een vlotte leerling en genoot ongetwij
feld van een onbezorgde jeugd. Daarin
kwam totaal onverwachts verandering
toen zijn negen jaar oudere broer Jacob
kwam te overlijden. Zoals in die tijd
gebruikelijk was Jacob als oudste zoon
de gedoodverfde opvolger in het aan
nemersbedrijf. Na zijn lagere school-
Jan Keet.
25
