^*7 Waar moest ik naar toe? Een onder duikadres had ik niet. Ik ging toch maar naar Duitsland. Voor hoelang wist ik niet. Met wel honderd andere jongens vertrokken we begin augustus 1943 vanuit Alkmaar naar Amsterdam. Daar sliep ik de eerste nacht in een hotel. De volgende dag vertrok de trein al vroeg naar Hannover. Ik had wat eten meegenomen, waaronder een paar kazen. Daar aangekomen werden we opgevangen in een lager (kamp met barakken). De volgende dag mochten we eerst de stad nog in, maar we moesten om zes weer terug zijn. Ik amuseerde me daar nogal en meldde me pas om een uur of tien uur bij de leiding. Ik hoorde toen dat de andere Hollanders al waren afgereisd naar Braunschweig om daar in de staal- en wapenfabrieken te werken. Heel zwaar lichamelijk en ongezond werk. Hopelijk was er voor mij ander werk? Ik gaf ze de kazen en zei in gebrekkig Duits: Ich hope op gute arbeit. Ik had geluk en kreeg werk bij Johann Keller in de omgeving van Hamelen an der Weser. Hij had daar een Gartenbaubetrieb (kwekerij) en een hoveniersbedrijf. Het was een oudere baas, die als militair in de Eerste Wereldoorlog had gediend en niet pro Hitler was. Ik was daar intern en sliep op een kamertje drie hoog. Op deze kwekerij werkte ook een Pool. Met hem kon ik het aardig vinden. In het begin praatte ik wat met handen en Hameien In deze stad werkten ook verschillende Russische meisjes in de huishouding. Ook zij waren tewerkgesteld en hadden weinig geld omhanden. Met één van hen ging ik wel eens naar de bioscoop. Ze moest haar insigne afdoen, want anders kwam ze de bioscoop niet in. Van haar leerde ik wat Russisch. Het eerste jaar waren er weinig bom bardementen op Hamelen, maar in 1944 werden deze steeds heviger. Bij een luchtalarm ging iedereen de schuilkelders in. Bij zo’n aanval van Engelse vliegtuigen werden veel gebouwen vernield en er vielen soms tientallen doden. Ik heb meegemaakt dat een bommenwerper in brand vloog en vlak bij ons bedrijf tegen de grond sloeg. Het scheelde een haartje anders was ik er niet meer geweest. Daarna werd er ook op het bedrijf een schuilkelder gemaakt. Bijna ging het nog een keer mis. De Pool en ik waren bezig op een stuk land naast de bloemenkas. Een Engelse Spitfire scheerde rakelings over ons heen. Kort daarna keerde het vliegtuig terug en schoot op ons. Gelukkig werden we niet geraakt, maar van de kas was bijna niets meer over. Het eten was zeer eenzijdig en net voldoende voor een jongen van nog geen twintig jaar. Zo nu en dan schreef ik een briefkaart naar huis. Ik liet ze weten dat het redelijk goed met me ging. Maar over de bombardementen zweeg ik. Dat mocht ik ook niet van de Duitsers, want er was censuur. Ook vroeg ik: Is er nog nieuws in Waarland? Ze berichtten over de koolprijzen, de mensen uit de stad die om voedsel kwamen en over de geallieerde vliegtuigen. Later hoorde ik van mijn broers, dat ze in de krant hadden gelezen over hevige bombardementen op Hamelen en dat ze deze krant hadden verstopt. Ze waren bang dat mijn moeder dit zou lezen. Verder schreef ook de kapelaan uit Waarland af en toe een briefje. Ik heb er nog één bewaard, waarin hij schreef dat Jacob Kramer in Wartenstedt was overleden. voeten, maar na een korte tijd kende ik al gauw wat Poolse woorden. Ik verdiende de kost en inwoning en kreeg soms wat extra geld voor de kapper of voor een verzetje. 3. /toffer, .15(1111 e(n, ®arten6aubdrfe6 Joh. Kjellcr 20 Vertaling van een verzoek van werkgever Joh. Keller waarin hij vijf vakantiedagen voor zijn Hollandse arbeidskracht aanvraagt. 'Jemruf 2QS1 flanüonb. SfMttajfr bet ftabl £umeln £oft/<*ecf-onio; frannooet Ut, TóQQH JAnfagc unb 3nftanbl)alten non (Bdrttn ÏUobeme fi(utncn6inberet Otforation ju jeber (Bdegcnhctt öametn, ben fbrnrfcfo/tTflfic 8 Verklaring Ondergetekende verklaart dat de assistent-tuinman Gerard Dekker, geboren op 25-07-1924 in Harenkarspel (Nederland) voor mij werkt sinds 8 augustus 1943, dat hij slechts een contract met mij heeft. Zo vraagt hij gedurende vijf dagen vakantie van 3 december tot naar schatting 8 december 1943 voor het kunnen ophalen van ivinterkleding en dergelijke.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 2011 | | pagina 20