4523 2 Juli isn DakkaT Dekker 2ui"^er 19 Mr. 34 Nr.’ zou daaraan mee moeten doen. Ook de tuinders in Waarland staakten en zouden geen groenten meer leveren aan Duitsland. Ik had met witte verf bij school op de straat STAKING geschreven. De volgende dag echter was het met zwart weggeteerd, wat misschien wel het beste was. Veldwachter Kempers en een marechaussee uit Niedorp reden elke avond op hun fiets door Waarland. We gooiden daarom kleine spijkertjes op de weg en hoopten dat ze lek reden. Zelf hadden wij daar geen last van, want wij hadden fietsen met antiplof. Na acht uur ’s avonds mocht niemand meer op straat. Op een keer, na het avondeten, ging ik een koppie halen bij mijn oom Gert Jaspers aan de Veluweweg (nu: nr. 31). Het begon al wat schemerig te worden en ome Gert zei: Ga de achterdeur maar uit. We hoopten dat de kust veilig was. Achter het huis stond Piet Tamis met zijn fiets. Waarom hij daar was, merkte ik pas later. Naast het huis van Jaspers stond het stolpje van Siemen Groen met daar achter een sloot. We konden dus niet richting Weelweg. Kempers en die marechaussee wilden de fiets van Piet hebben en ze waren achter hem aan. Er was een kleine schuur bij het huis van Groen en daar gingen we naar binnen. Er stonden twee koeien. Piet verschool zich met zijn fiets achter de koeien en ik deed een bollenmand over mijn hoofd. Ik hoorde dat Piet met een gummistok werd afgeranseld en dat ze aan hem vroegen: Waar is die andere gast? Piet antwoordde: Waar hebben jullie het over? Door de spleten van de mand had ik gezien wat er met Piet gebeurde. Ook zag ik dat die twee mijn richting uit keken. De mand schudde van de zenuwen heen en weer, maar ze hadden gelukkig niet door dat ik daar onder zat. Het was veel te schemerig. Ze gingen de deur uit en namen Piet zijn fiets mee. Na ruim een half uur waren we van de eerste schrik bekomen. Daarna gingen we op huis aan. De volgende dag is Piet Pater dood geschoten. Dit gebeurde op 3 mei 1943 aan De Weel. Het bleef onrustig in Waarland. Er werd een razzia gehouden. Alle Bruinen moesten zich verzamelen bij De Posthoorn. Die dag reed een busje met SS-ers ons huis voorbij. Wim, Niek en ik waren op de akker achter ons huis. We hadden het busje gezien en waren nieuwsgierig waarom bij café De Tortelduif werd gestopt. We liepen om de kas van buurman Klaas Zutt en zagen twee soldaten in het weiland van Dirk Dekker, de peerdeskos. Plotseling richtte één van hen zijn machinegeweer op ons. Gelukkig konden we ons in een greppeltje klein maken. Hij loste een paar schoten. Een wonder dat we niet werden geraakt of waren het waarschuwingsschoten? Ook dit voorval weet ik me nog als de dag van gisteren te herinneren. Tewerkgesteld In juli van 1943 kreeg ik een oproep van het Arbeidsbureau in Alkmaar. Ik moest worden gekeurd om in Duitsland te gaan werken. Ik had gehoord dat ook Jan Keet en Siemen Jaspers waren opgeroepen. Om de keuring te ontlopen, besloten we om met zijn drieën naar Limburg te gaan. Daar woonde Jan Jongkind, die bij zijn oom Arie in de kost was. Beiden werkten in de mijnen en we hoopten dat zij ons aan een baantje konden helpen. Helaas ging dit niet door. Om in de mijnen te werken moesten we toestemming hebben van het Arbeidsbureau uit Alkmaar en die kregen we niet. Jan Keet dook onder in Reuver en Siemen Jaspers en ik gingen weer terug naar Waarland. Oproep van het Arbeidsbureau te Alkmaar. Gerard Dekker werd tewerkgesteld in Niedersachsenn. UpdrMht Nr. All'.l.r r Voornaam Vornamc Beroep Tuint?' T Beruf - Nr. IV 28 Gewestellik Arbeidsbureau Al DEN HEER HERRN Naatn Name Geboortedatum 25 Juli 1924 Geburtadatum Laatst werkzaam als ZÜÏëtzt bëschalbgt u 1S Woonplaats Hpyenkir. rel Straat Wohnort fitrasze Gewestelijk Arbeidsbureau voor de woonplaats Alk 'T Bczirksarbcitsamt des Wohnortea Gehuwd, ongehuwd Ongeil» FamUien stand Aantal der in gemectisehappclijkc huishouding levende minderjarige kinderen Zahl der im gcmcinsumen Haushalt lebenden niinderjahrigen Kinder Landesarbeitsamt rl..- _Station **p?.iöV r Aufnahme L.A.A. Bahnetation Gorry cklB

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 2011 | | pagina 19