EEN BUURTJE APART (II)
1
Gerard Tesselaar
In het eerste artikel Een buurtje apart heeft u kunnen lezen over
mijn vroegste herinneringen aan Waarland en aan de oorlogsjaren.
In deze Toendertoid schrijf ik over mijn eerste ervaring met het
onderwijs: de kleuterschool en de eerste drie jaar lagere school.
Daarbij waren we opge
groeid met nogal wat waar
schuwingen om bang van
te worden: niet dichtbij de
sloot komen, anders pakt
de bullebak je. Sinterklaas
en zwarte Piet konden
heel boos worden en je
in de zak meenemen naar
Spanje. Onweer was
gevaarlijk en boeven
konden je zomaar grijpen.
Dus veilig op het erf en op
het weggetje blijven, dat
was het devies. En toen
moesten we voor het eerst helemaal alleen
naar de kleuterschool.
Met knikkende knieën gingen we van
huis. Hand in hand liepen Corrie en ik
de Nieuwboerweg in. Maar toen we een
meter of twintig hadden gelopen, zagen
we in de verte een fiets aankomen met
een karretje er achter. Dat hadden we nog
nooit gezien. We keken elkaar aan en
zullen allebei hetzelfde gedacht hebben:
dat is een boef en die neemt ons mee in
dat karretje. We holden terug naar huis.
Natuurlijk was mijn moeder niet blij, dat
we weer terugkwamen. Even later was
de fietser met het karretje bij de hoek
aangekomen. Het was timmerman
Jo Keet, die met een ladinkje planken de
Sloeierd inging.
We werden dus opnieuw op pad gestuurd.
Dit keer kwamen we wel goed aan bij de
kleuterschool. Die kleuterschool was voor
mij de eerste dagen heel enerverend.
Ik was helemaal niet gewend om tussen
zo’n grote groep kinderen te zijn. In het
buurtje waar we woonden, was maar één
jongen die ongeveer mijn leeftijd had:
Niek Bleeker. Hij was anderhalf jaar
ouder dan ik, maar ondanks dat verschil in
leeftijd heb ik heel veel en met plezier met
hem gespeeld. De kleuterschool wende
toch wel vrij snel. Het schoollokaaltje was
ondergebracht in het café De Tortelduif
van Jan Bos, dat stond op de hoek van
chool en onderwijs hebben in mijn
leven een grote rol gespeeld. Als kind
heb ik me nooit gerealiseerd, dat ik na
de lagere school en de HBS een groot
deel van mijn leven binnen de muren
van een klaslokaal zou werken. Eigenlijk
tegenstrijdig met elkaar, want ik ben een
buitenmens met veel belangstelling voor
alles wat groeit en bloeit. De hele dag
moeten binnen zitten zou me beangstigd
hebben en als het weer het enigszins
toeliet speelde ik buiten.
t’*' i
Hand in hand
Op 14 april 1944 zou ik 6 jaar worden en
in september naar de eerste klas gaan.
In dat voorjaar kregen mijn ouders bericht
dat voor hun twee oudste kinderen:
Gerard en Corrie een plekje vrij was op
de kleuterschool in Waarland. Nou, dat
was me wat. We zagen er verschrikkelijk
tegenop, want we waren voor die tijd
nog nooit alleen verder geweest dan het
spoorhuis van buurman Rohof aan de
ene kant en de hoek Nieuwboerweg-
Slootgaardweg aan de andere kant.
I Gerard Tesselaar.
12
Het spoorhuis van de
buren Rohof met op de
voorgrond vader Tesselaar.
De foto is gemaakt
omstreeks 1952.
L
