An
de Wkwm
Ipvtëetinnerina
Clan je
uit ndvnesie
Indonesië onafhankelijk
Na de Japanse capitulatie op 15 augustus 1945 riepen Soekarno en Hatta twee dagen later de Republik Indonesia uit.
Dat gebeurde eenzijdig, dus zonder medeweten en medewerking van Nederland. Britse troepen hadden na de overgave
van de Japanners de macht over genomen in Indonesië. Het beleid van de Britten was er op gericht om voorlopig geen
Nederlandse militairen toe te laten. Eind 1945 wist één bataljon mariniers toch in Batavia te ontschepen. Pas in maart
1946 kwamen de eerste Nederlandse soldaten in Indonesië aan land om de Britse posities over te nemen.
Om de Nederlandse posities te verstevigen en om de onafhankelijkheidsstrijders uit te schakelen waren er twee zgn.
politionele acties, de eerste was van 21 juli tot 5 augustus 1947 en de tweede actie was van 19 december 1948 tot
5 januari 1949. Afgezien van deze politionele acties had de Nederlandse aanwezigheid vooral het karakter van een
guerrilla-oorlog. De vijandelijkheden duurden tot het staakt-het-vuren in augustus 1949. De soevereiniteitsoverdracht
was op 27 december 1949. De Nederlandse troepenmacht in Indonesië telde tijdens de politionele acties, met inbegrip
van het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL), meer dan 100.000 man.
Tijdens de bijna vier jaar durende militaire aanwezigheid van Nederland in Indonesië lieten circa 5.000 Nederlandse
militairen het leven, waarvan ongeveer de helft door gevechtshandelingen en de overigen ten gevolge van ziekten en
ongevallen. Aan Indonesische zijde viel een veelvoud daarvan.
Naar huis
Siem ging in februari 1950 terug naar
Nederland met het schip de Bacchus. Een
Engels schip dat veel luxer was dan de
Johan van Oldenbarnevelt waar ze mee
gekomen waren. De verzorging aan boord
was zelfs prima. Op de boot kocht hij tax
free vele sloffen sigaretten, merendeels
van Engelse makelij, zoals Player. Een
mooie start voor de thuiskomst.
Thuis kwam hij weer bij zijn ouders aan
de Kerkstraat en kon hij zijn zus Gré
bedanken omdat ze elke week een brief
naar hem geschreven had. Zij was het
ook die alle foto’s van zijn verblijf in
Indië inplakte en er wat bijschreef. En
dat alles in een foto-album dat hij bij
Heerlijke dagen waren dat en de
verlofgangers werden verwend met
een uitstekend diner.
zijn terugkeer van de buurtjes kreeg en
waar met sierletters en in mooie kleuren
op het eerste blad geschreven staat:
Ter herinnering aan je thuiskomst uit
Indonesië, 27 maart 1950, Van de buren
Daarna is hij nog één keer op herhaling
geweest en na 26 jaar was er een reünie
voor de AAT’ers in ’t Harde. Toen hij
daar aankwam, herkenden zijn vroegere
meerderen hem al van verre en zeiden
meteen: Daar is Dekker.
En verder
In Nederland ging hij meteen weer
aan de slag. Er was werk genoeg in
de verkaveling die toen in Waarland
plaatsvond. Hoewel er ook draglines,
bulldozers en trekkers waren, werkte
hij het liefst met paarden. Daar
verhuisde hij keten mee, versleepte
buizen en andere spullen. Naderhand
ging hij als opperman in de bouw
aan de slag.
In 1967 trouwde hij met Tiny Droog.
Ze gingen wonen aan de Waarlandsweg 8.
Later verhuisden ze naar Tuitjenhorn.
Indonesië bleef altijd in zijn gedachten
en in 1992 reisde hij met een
reisgezelschap naar Indonesië.
Een bijzondere reis want ze gingen
niet naar grote hotels maar ze
overnachten in kampongs.
Niet alleen om zo een goed contact
met de bevolking te krijgen maar om
ze ook wat extra inkomsten
te verschaffen.
aart J95O
Z7
■ïSb!
10
Het foto-album
aangeboden
door de buren.
