Tande kwoit
Waarland, maart 2010.
Jaap Kok, Schagen, 2010.
en ’m harteluk geluk wense met
z’n thuiskomst. Voor ’t spul ’n end
had, werd ’t kalmeran hardstikke
donker. Deernei ging iederien op
huis an, enkeld moin buurvrouw
Noordstrand niet. Die weunde ok op
de kai. Zai was in de drokte heur
kunstgebit kwoit raakt. Ze ging
zoeke in de prut, maar gien gebit
te vinden. Ik heb ok meezocht
vezelf. Het is toch nag goed
ofkomme, want dat ze thuiskwam zag
ze, dat ’n kompie water met heur tande op
’t anrecht stond. Ze was vergete dat ze ’t
gebit deerin dein had.
kon ik, met veel gemedder, het gebit er
weer in krijgen.
De afspraak was dat ik na zes weken
weer naar Rottterdam moest om een
ander gebit te halen. Inmiddels was de
pijn dragelijk, maar het gebit rammelde
erg. Het noodgebit ging eruit. Het nieuwe
gebit werd passend gemaakt en toen
kreeg ik dat in. Alles met elkaar heeft het
f 160,- gekost. Ongeveer tien jaar heb ik
dit gebit gehad. Toen ging ik naar een
tandtechnicus voor een ander gebit.
Evipan was in die jaren een begrip in
Nederland. Van heinde en ver kwamen
patiënten naar Rotterdam. Jaap Kool was
de contactpersoon in West-Friesland. De
klad kwam erin toen in de zestiger jaren
in de krant stond dat één van de patiënten
was overleden.
In 1984 zijn Evipan en Tandheelkundig
Centrum De Vrieze samengegaan
onder de naam Schulte Tandtechniek
Rotterdam. Anno 2010 kunnen degenen,
die angst hebben voor de tandarts, bij dit
tandheelkundig centrum nog steeds onder
algehele narcose hun kiezen en tanden
laten trekken en een nieuw gebit laten
aanmeten.
A Zroeger moste de joos die ’n jaar of
achttien ware nei Indië. Ze moeste dat
land verdedige. En als de toid ’r opzat den
mochte ze weer terug nei huis. Bai oos in
’t Waarland, weer ik toen weunde, was er
voor die joos ’n warm welkom. Het halve
dorp liep den uit om ze te zien. Hai is puur
veranderd of Hai is niks aars worre, werd
er den zoit.
D’r was den ’n eivend weerop de fanfare
’n serenade brocht. Ok liep de hêle buurt
deer nei toe. Zo was het ok bai de familie
Stoop, toen Dirk uit Indië kwam. De
familie Stoop met Dirk stonde buiten. De
fanfare speulde enkele woisies, weerbai
ok het Wilhelmus. Toen de muziek oflope
was, kon iedereen Dirk ’n hand geve
het vertrek kreeg ik het nieuwe gebit in.
Het deed erg zeer. Mijn vrouw was erg
ongerust, dat het zo lang duurde voor
ik weer thuis was. Het was zeker tegen
drieën. Ik had veel pijn en ik sliep die
eerste nacht heel slecht.
De dokter bij Evipan, of wat hij ook
was, had gezegd dat ik zeker zes weken
het gebit moest inhouden. Ik mocht het
er beslist niet
uithalen. Ik had
elke dag veel pijn
en ik at bijna niets.
De buren en familie
vroegen al: ‘Wat
mankeer je toch?
Je ziet er zo slecht
uit. Ik murmelde:
’Het gebit, hè.
Op een gegeven
moment was ik
het zat. Op een
zondagochtend,
mijn vrouw was
naar de kerk, haalde
ik met veel spul en
moeite het gebit
eruit. Toen mijn
vrouw thuis kwam,
was ze behoorlijk
obstinaat. Ik moest
persé het gebit er
weer in doen. Pas
na een paar dagen
I Piet Broersen kan
I weer lachen.
9
