17
De Sloterdijk in
volle zee. ‘Het was
eigenlijk geen echt
troepenschip en totaal
ongeschikt voor
zoveel mensen.’
Weinig te doen
Over de lange zeereis weet Piet te melden
dat er weinig te doen was: Je verveelde je
stierlijk. Wel hielden ze ons in beweging
met de sloepenrol. Dan moest je met je
zwemvest aantreden en dat wel drie keer
in de week. Dan kregen we nog les in bij
voorbeeld de Indische taal en in schieten,
voor de rest was je vrij en ging je kaarten.
Dan was er nog het wassen en het slapen.
Het slapen gebeurde in hangmatten. Piet:
Het slapen in een hangmat ging me goed
af. De officieren sliepen voorin maar daar
had je veel last van de deining waardoor
ze zeeziek werden. Wij sliepen in het mid
den van het schip en daar viel het wel mee.
Toen stelde een officier aan mij voor om te
ruilen omdat hij steeds zeeziek was.
maar hij is nooit naar Indië gezonden.
De Sloterdijk had vier dekken. Vanwege
het uitzicht was het bovendek favoriet.
Opvallend was dat er op de heenreis
veel manschappen zeeziek waren. In
de Middellandse Zee hadden ze nog
last van een storm met golven van wel
twaalf meter hoog. En dan te bedenken
dat het schip zelf maar tien meter hoog
was. Iedereen moest daarom binnen
blijven en ze mochten niet aan dek. Voor
de bemanning waren er touwen over de
dekken gespannen waar ze zich voor de
veiligheid aan vast konden houden.
Over het doel van hun tocht gingen aan
boord allerlei praatjes: Ze vertelden onder
weg dat we zo weer terug konden. De vijan
delijkheden zouden voorbij zijn. Maar dat
bleken geruchten te zijn. Dan was er nog
iemand die een blindedarmontsteking kreeg
en daarom in een haven van boord moest.
tranen. Hoewel ik ver van huis belandde,
heb ik in Indië nooit geen heimwee gehad.
Na de aankomst in Amersfoort, vertrokken
de Indiëgangers de volgende ochtend
naar Rotterdam. Sommige ouders hadden
een bootje gehuurd om hun zoon uit te
zwaaien. Omdat de familie van Piet al
eerder afscheid had genomen, stond er
van hem niemand op de kade.
Op de boot
Zo begon de zeereis met de
Sloterdijk naar Nederlands-
Indië. Een tocht die veel in
druk op Piet gemaakt heeft
en waar hij nog veel over
kan vertellen: Het was geen
echt troepenschip en totaal
ongeschikt voor zoveel men
sen. Daar heb ik eigenlijk
geen woorden voor. We zaten
met zo’n 1500 man op die
roestbak, want dat was het.
We kwamen er bruin vanaf.
Niet door de zon maar van
wege de roest.
Er was er één van de 3-8 RI
die de dans ontsprong om
naar Indië gezonden te wor
den. Dat bleek, toen na een
dag op zee, een officier constateerde dat
er iemand ontbrak. Hij vroeg aan de sol
daten wie daar meer van wist. Het bleek
om Joop van der Eng te gaan. Piet weet
nog: Een week voor het inschepingsverlof
vroeg hij ons of we hem wilden helpen bij
het verhuizen van zijn bed naar de zieken
zaal. Terwijl hij daar helemaal niet hoorde.
Op die manier bleef hij in de kazerne
achter. Hij moest wel in dienst blijven
Sloterdijk naar Indië
vertrokken
Gistermiddag omstreeks half
zes is de ..Sloterdijk" met 1500
man troepen aan boord naar In
dië vertrokken. Het betrof hier
twee bewakingsbataljons, die als
onderdeel van de 7 December-
Divisie in onze overzeesche ge*
biedsdeelen dienst zullen doen
De stemming onder de man
schappen was uitmuntend. Er
werd gezongen en gelachen; de
grappen waren niet van de lucht
Zoowel de treinreis als de in
scheping hadden een ordelijk en
rustig verloop. Generaal Kruis
was op de kade ten afscheid aan
wezig Van den wal, waarop nog
vele familieleden en bekenden
van de manschappen zich had
den verzameld, klonk een luid
gejuich op, dat van het schip
werd beantwoord, toen de ,.61o-
trrdlJl^,' zijn lange reis begon.
1
C-
