Waarland, maart 2010.
Met dank aan Piet Broersen.
3
De Slootgaardweg. Het
gezin Broersen-van
Leeuwen viert Kerstmis.
Naastepad, nr. 6.
het vertrek kreeg ik het nieuwe gebit in.
Het deed erg zeer. Mijn vrouw was erg
ongerust, dat het zo lang duurde voor
ik weer thuis was. Het was zeker tegen
drieën. Ik had veel pijn en ik sliep die
eerste nacht heel slecht.
De dokter bij Evipan, of hij wat hij ook
was, had gezegd dat ik zeker zes weken
het gebit in moest inhouden. Ik mocht het
er beslist niet uithalen. Ik had elke dag
veel pijn en ik at bijna niets. De buren
en familie vroegen al: ‘Wat mankeer je
toch? Je ziet zo slecht uit.’Ik murmelde:
’Het gebit, hè. Op een gegeven moment
was ik het zat. Op een zondagochtend,
mijn vrouw was naar de kerk, haalde ik
met veel spul en moeite het gebit eruit.
Toen mijn vrouw thuis kwam, was zo
behoorlijk obstinaat. Ik moest persé het
gebit er weer in doen. Pas na een paar
dagen kon ik, met veel gemedder, het
gebit er weer in krijgen.
De afspraak was dat ik na zes weken
weer naar Rottterdam moest om een
ander gebit te halen. Inmiddels was de
pijn dragelijk, maar het gebit rammelde
erg. Het noodgebit ging eruit. Het nieuwe
gebit werd passend gemaakt en toen
kreeg ik dat in. Alles met elkaar heeft het
f 160,- gekost. Ongeveer tien jaar heb ik
dit gebit gehad. Toen ging ik naar een
tandtechnicus voor een ander gebit.
Evipan was in die jaren een begrip in
Nederland. Van heinde en ver kwamen
patiënten naar Rotterdam. Jaap Kool was
de contactpersoon in West-Friesland.
De klad kwam erin toen in de zestiger
jaren in de krant stond dat
één van de patiënten was
overleden.
In 1984 zijn Evipan en
Tandheelkundig Centrum
De Vrieze samengegaan
onder de naam Schulte
Tandtechniek Rotterdam.
Anno 2010 kunnen
degenen, die angst hebben
voor de tandarts, bij dit
tandheelkundig centrum
nog steeds onder algehele
narcose worden gebracht
en voelen dus geen pijn
van de behandeling.
