I I I I ll Waarland, maart 2010. Na de ontscheping op weg naar de bus. Na drie jaar in de tropen weer naar huis. Op deze foto uit 1950 staat Piet in het midden. Genoeg om iedereen dronken te voeren. Op de terugreis was er aan boord een en kele keer film. Toen was er ook veel meer te beleven dan op de heenreis. Zo was de leiding van de 7-december divisie aan boord. Ze speel den dan het spel her sengymnastiek tegen elkaar. Het publiek aan boord genoot. Dan was er nog een storm op de Middel landse Zee. Of ik het erg vond? Ik vond het een pracht, zei Piet. Terugblik Drie jaar in een ver vreemd land. Piet kijkt, ondanks dat, met een goed gevoel terug: Toch waren het drie mooie jaren, de natuur in de tropen is fantastisch. Wel was het omschakelen bij terugkomst moeilijk Een voorval illustreert het: Ik ging lopend naar buurman Gert Jansen om de krant weg te brengen. Toen kwam er iemand op de fiets achter me aanrijden en ik schoot meteen in de berm. De angst dat je zo neergeknald kon worden, zat er diep in. Dus altijd opletten dat er geen mensen achter je liepen. Ik was een keer in ’t Veld, er was vuurwerk, met bijbehorend geknal. Ik wist niet hoe gauw ik weg was. Maar op een end raakte het wel over, besluit Piet. Terug in Waarland was er nog de over weging om te emigreren naar Nieuw Zee land. Ook zijn broer Henk had daar veel zin in. Maar ja, ze kregen alle twee verke ring en het bleef bij plannen maken, hoe wel Henk later toch de grote stap waagde. Piet trouwde in 1956 met Truus Korver uit Heerhugowaard-Noord. Ze kwamen wonen aan de Slootgaardweg 16, daarna in de Gladiolenstraat en tegenwoordig wonen ze aan de Lantmanstraat 19 in Waarland. met dank aan: Piet Stam en Truus Stam-Korver Thuis Op 6 april 1950 was Piet weer thuis, na drie jaar in Neder- lands-Indië geweest te zijn. Zijn broer Henk was al eerder thuis gekomen. Het comiteetje van ontvangst stond voor hem klaar op het erf. De fanfare verzorgde de muzikale klanken. Buurman Jan Bruin was lid van de fanfare en speelde mee. Toen ze het Wilhelmus speelden, stond Piet in de houding en salueerde. Jan Bruin zei later: Je handen trilden, ik hield mijn hart vast voor je woordje daarna. Maar ik heb nog nooit zo’n goede toespraak gehoord. Toen kwam het welkom namens de buren door Lou Poland. Hij overhandigde een Gero Zilmeta bestek. Van het ministerie kreeg Piet een maand vrij reizen. Daar heeft hij ook gebruik van gemaakt. Daarna ging hij weer thuis wonen en kwam weer op het land te werken. Dat werd later Houthandel Eecen in Oudkarspel. Hier werkte hij aan de vervaardiging van keukens. De militaire dienst was echter niet afge lopen. Piet moest wel drie keer op her haling en bracht het zelfs tot korporaal. Dan was er nog elk jaar een reünie met de dienstkameraden van vroeger in Arnhem. Piet hierover: Dat was altijd een leuke dag met het ophalen van veel herinneringen. Maar het is nu gestopt, omdat het aantal deelnemers de laatste jaren erg terug liep. I Piet en zijn vrouw Truus I Korver. Foto uit 2004. o i li

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 2010 | | pagina 36