I I
I
I
ll
Waarland, maart 2010.
Na de ontscheping
op weg naar de bus.
Na drie jaar in de
tropen weer naar huis.
Op deze foto uit 1950
staat Piet in het midden.
Genoeg om iedereen
dronken te voeren.
Op de terugreis was
er aan boord een en
kele keer film. Toen
was er ook veel meer
te beleven dan op
de heenreis. Zo was
de leiding van de
7-december divisie
aan boord. Ze speel
den dan het spel her
sengymnastiek tegen
elkaar. Het publiek
aan boord genoot.
Dan was er nog een
storm op de Middel
landse Zee. Of ik het
erg vond? Ik vond het
een pracht, zei Piet.
Terugblik
Drie jaar in een ver vreemd land. Piet
kijkt, ondanks dat, met een goed gevoel
terug: Toch waren het drie mooie jaren,
de natuur in de tropen is fantastisch.
Wel was het omschakelen bij terugkomst
moeilijk Een voorval illustreert het: Ik
ging lopend naar buurman Gert Jansen
om de krant weg te brengen. Toen kwam
er iemand op de fiets achter me aanrijden
en ik schoot meteen in de berm.
De angst dat je zo neergeknald kon
worden, zat er diep in. Dus altijd opletten
dat er geen mensen achter je liepen. Ik
was een keer in ’t Veld, er was vuurwerk,
met bijbehorend geknal. Ik wist niet
hoe gauw ik weg was. Maar op een end
raakte het wel over, besluit Piet.
Terug in Waarland was er nog de over
weging om te emigreren naar Nieuw Zee
land. Ook zijn broer Henk had daar veel
zin in. Maar ja, ze kregen alle twee verke
ring en het bleef bij plannen maken, hoe
wel Henk later toch de grote stap waagde.
Piet trouwde in 1956 met Truus Korver uit
Heerhugowaard-Noord. Ze kwamen wonen
aan de Slootgaardweg 16, daarna in de
Gladiolenstraat en tegenwoordig wonen ze
aan de Lantmanstraat 19 in Waarland.
met dank aan:
Piet Stam en Truus Stam-Korver
Thuis
Op 6 april 1950 was
Piet weer thuis, na
drie jaar in Neder-
lands-Indië geweest
te zijn. Zijn broer Henk was al eerder
thuis gekomen. Het comiteetje van
ontvangst stond voor hem klaar op het
erf. De fanfare verzorgde de muzikale
klanken. Buurman Jan Bruin was lid van
de fanfare en speelde mee. Toen ze het
Wilhelmus speelden, stond Piet in de
houding en salueerde. Jan Bruin zei later:
Je handen trilden, ik hield mijn hart vast
voor je woordje daarna. Maar ik heb
nog nooit zo’n goede toespraak gehoord.
Toen kwam het welkom namens de buren
door Lou Poland. Hij overhandigde een
Gero Zilmeta bestek. Van het ministerie
kreeg Piet een maand vrij reizen. Daar
heeft hij ook gebruik van gemaakt.
Daarna ging hij weer thuis wonen en
kwam weer op het land te werken.
Dat werd later Houthandel Eecen in
Oudkarspel. Hier werkte hij aan de
vervaardiging van keukens.
De militaire dienst was echter niet afge
lopen. Piet moest wel drie keer op her
haling en bracht het zelfs tot korporaal.
Dan was er nog elk jaar een reünie met
de dienstkameraden van vroeger in
Arnhem. Piet hierover: Dat was altijd
een leuke dag met het ophalen van veel
herinneringen. Maar het is nu gestopt,
omdat het aantal deelnemers de laatste
jaren erg terug liep.
I Piet en zijn vrouw Truus
I Korver. Foto uit 2004.
o
i li
