33 Acht hospikken in de tropen. Piet staat tweede van links. Het eten Aan het eten heeft Piet geen goede herinneringen: Je kon kiezen tussen Indisch of Hollands eten. Het Hollandse eten kwam in balen aan, daar maakten ze puree van en dat was slecht, een kleffe troep. Op een keer was het zo slecht dat Door het vuur gegrepen, sprong hij ach teruit maar stootte toen een ander blik om waardoor het nog erger werd. Een ander kwam om door vijandelijk ge weld. Afkomstig van een ander onderdeel was hij uitgeleend aan ons als chauffeur. Op een dag wandelde hij met een inlands meisje. Opeens komt er een plopper (Indonesische vrijheidsstrijder, van het maleise woord pelopor) tevoorschijn uit de berm en schiet hem pardoes neer. Deze vrijheidsstrijder had het daarna op Piet gemunt. De kans daarop was groot want Piet kwam vaak bij een familie in de kampong over de vloer. Hij was dus bekend bij de vijand. Piet herinnert zich: Op een dag kwam ik bij deze familie en zie ik vier vrouwen zenuwachtig bij el kaar zitten, de sfeer was duidelijk anders dan anders. Ik vroeg wat er aan de hand was en toen zei een van de vrouwen dat er iemand van de TNI (Tentara Nasional Indonesia, het nationale Indonesische leger) rondliep en ze dachten dat die mij moest hebben. Gelukkig was er een oudere vrouw in deze familie en die zei: Piet, maak je geen zorgen, ik praat wel met hem. Later hoorde ik dat ze tegen deze plopper ge zegd had, ik weet dat je Piet wilt hebben maar dan zul je wel eerst mij moeten hebben. we actie ondernamen. Een staking kon natuurlijk niet en daarom gingen we maar zondagsdienst draaien. Toen de dienstdoende dokter langs kwam, moest hij maar eens proeven. Piet over het resultaat: Binnen twee uur kregen we ander eten. Daarna werd het wel wat beter. Maar ja, wat wil je, de twee koks waren eigenlijk bakker. Hij koos daarom meestal voor Indisch eten, dat was wel goed. Naast het eten haalt Piet ook herinneringen op aan het biergebruik: Elke maand had je recht op twee liter bier en dat kreeg je in liter flessen. Maar bij een actie van een maand kreeg je dubbel geld en dubbel bier. Dus als je terug kwam had je opeens veel flessen bier en ook nog meer soldij. Bier en geld bij elkaar en dan soldaten die vele dagen op patrouille geweest zijn. Dat is natuurlijk geen ideale combinatie, zeker met de vele publieke vrouwtjes in de buurt. Op het ziekenrapport zagen we de resultaten. Toen Koningin Juliana op de troon kwam kreeg iedereen een halve liter rum. Dat was een buitenkansje. Sommigen namen de rum mee naar de mandiekamer om die daar tijdens het wassen soldaat te maken. Een gezegde na afloop was, lekker gemandiet en van binnen goed gespoeld. Soldij Ze kregen 53 gulden per maand. Maar de regering van Nederland was wel zo wijs om in Indische valuta uit te betalen, want in Indië was de gulden maar de helft waard. Het verschil zag je bij het opgestuurde Hollandse tientje van thuis. Als je dat bij het postkantoor inwisselde voor Indische guldens, dan kreeg je het dubbele, dus twintig Indische guldens. Nog een bijzonderheid: van die 53 gulden werd door het leger tien gulden in gehouden. Die kreeg je terug als je weer in Nederland was en was bedoeld voor nieuwe kleren. Voor Piet Stam kwam dat neer op 300 gulden. Terugkijkend, veel te weinig voor nieuwe kleren want niets paste me meer na die drie jaar. Ontmoeting met de TNI Een keer is Piet bij de tegenstander, de TNI, de naam van het leger van de Indonesiërs, op visite geweest. Dat zal wel na de wapenstilstand geweest zijn. Het was een bezoek aan hun legerplaats, het bleek een soort kamp te zijn.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 2010 | | pagina 33