31
Het was in al die jaren niet altijd even
makkelijk, merkt Piet op: Zo stonden we
een keer voor een dilemma. Een been
afzetten of snel penicilline toedienen.
Gelukkig ging er juist een vliegtuig
over en met de radio konden we contact
maken. De piloot haalde penicilline op
bij het vliegveld en kwam daarna terug.
Met een parachuutje werd de penicilline
gedropt. Door deze actie kon de soldaat
gelukkig zijn been behouden.
Naar Sumatra
Na een paar weken in het ziekenhuis
gewerkt te hebben, kwam er per telefoon
een oproep. Hij moest terug naar zijn
onderdeel. Er mocht maar vijf kilo bagage
mee. Zijn eerste gedachte was: We gaan
door de lucht, want we mogen maar
weinig bagage meenemen.
De bestemming was onbekend. Dat
bleek Palembang op Sumatra te zijn.
Ze gingen erheen met een Catalina,
een watervliegtuig. Een aparte ervaring
volgens Piet: Palembang ligt aan de
rivier de Musi. Dat is een grote rivier
waar een watervliegtuig echter maar
moeilijk op kan landen, dat kon alleen
door een grote bocht te maken. Ik zag
dat de boordschutter zijn mitrailleur
opstelde. Ik vroeg waarom hij dat deed.
Hij vertelde dat ze door die bocht boven
de andere zijde van de rivier kwamen en
die kant was in handen van de vijand.
Maar zei de boordschutter, maak je geen
zorgen, vroeger schoten die lui op ons
vliegtuig maar ze weten nu dat ze gelijk
een flinke lading terug krijgen.
In Palembang woonden ze boven een
magazijn van het Indische PEN, het
Militaire artsen
De legerartsen waren gewone huisartsen,
die hun dienstplicht vervulden in Neder-
lands-Indië. Zo was zijn commandant
dokter Pool uit Hoogwoud. Piet was be
nieuwd hoe de indeling van een militaire
geneeskundige eenheid ging. Het ant
woord van de hoofdarts was: Als ik die
120 man moet verdelen en ze de juiste
functie wil geven, dan kijk ik naar hun
afkomst. Als het iemand is die thuis een
boerderij heeft dan weet ik dat die goed
Na drie maanden moest Piet met zijn
peloton naar Noord-Sumatra. Daar aan
gekomen werden ze meteen zo’n honderd
kilometer doorgeschoven het land in.
Naar een plaats, Pematang Siantar gehe
ten, net zo groot als Schagen. Daar kwam
hij weer in het laboratorium terecht. Heel
veel mensen kwamen hier om hun bloed
te laten onderzoeken op malaria. Een
minder leuke klus was het onderzoek
naar geslachtsziekten. In Siantar sliepen
ze in een leegstaande ziekenzaal. Piet
maakte deel uit van de 35 HupVA
(Hulpverbandplaats afdeling). Tot het
einde van de acties is hij hier gebleven.
elektriciteitsbedrijf. In het ziekenhuis
deed Piet geen laboratoriumwerk meer,
maar was hij verpleger en ingedeeld bij
de ambulancedienst. Als er iemand ge
wond was moest hij mee naar de eerste
hulp. Het was een gewoon ziekenhuis,
waar veel soldaten lagen, maar ook bur
gers. Er was zelfs een kraamafdeling.
Piet weet nog: Daar moest ik dan de
borelingen inenten. Maar dat was toch
niks voor mij.
I Het Militair Hospitaal
I in Palembang.
