Sinteremaarten
V
r
- V
Alkmaar, september 2009.
Liesbeth Wever.
27
Sint Maarten, Sint Maarten,
Sint Maarten was zeer aangedaan,
En bleef voor d’ arme bedelaar staan,
hij trok zijn slagzwaard uit de schee,
en sneed zijn mantel zo in twee.
De oude, de oude,
de oude man kwam ‘s nachts weerom,
hij had de halve mantel om,
hij keek naar Maarten zonder spot,
en zei: ‘Je wist het niet, maar ik was God.’
’n Oude, ’n oude,
‘n oude man stond langs de baan,
en keek de ridder smekend aan,
‘Ach, help mij toch uit deze nood,
ik ga hier van de kou haast dood.’
Toen ik nag kloin was, werd dut lied ’n keer in ’t echt verbeêld.
In Waarland was ’n rakkersgroup, zo hiette dat, ’n soortemet katholieke scouting zou je
teugenwoordig zegge. Die groep die hiette de Sint Maarten groep. Je begroip ’t denk,
die was nei de hoilige vernoemd. Op 11 november kwamme an ’t begin van de eivend
alle kloine en ok ’n zoöt grote joös bai mekaar op de hoek bai de Spar. Teugen half
zeuven, zeuven uur kwam ‘r vanuit de Kerkweg ’n mooi verkleide kerel anraaie op ’n
zwart peerd, voor oös was ‘t ’n ridder. Op de hoek bai de Spar stopte ie. Deer stond ’n
bedelaar, ien van de loiders van de rakkers die verkleid wazze as ’n zwerver. En die
zai den: Nah, help moin toch uit deuze noöd, ik gaan hier van de kou nag doöd. Sinte
Maarten pakte z’n zweerd, snee ze mantel in tweien en gaf de halft an die arme kerel.
En toen reed ie weer verder.
Wai stonde d’r met open mond en gröte oögen bai te kaike. En deêrnei begon ’t Sinte-
remaarten voor oös.
int Maarten, Sint Maarten,
Sint Maarten reed deur weer en wind,
zijn vurig paard droeg hem gezwind,
Sint Maarten reed met licht gemoed,
Zijn mantel dekte hem warm en goed.
ff
7 r
i
t--.1 '.v:, wga 7
j, i -
to*,- .Ajöü .1 ..4.,
