‘Het is een lang en taai
gevecht geworden
Waarland, augustus 2009.
18
Jennie, Arwin en Jan
Klaver. Tot eind van de
jaren zestig gebruikers
van het brongas.
Bij de fam. Klaver,
Slootgaardweg 13.
De productieketel met
daarvoor de restanten
van de kuip waarin de
opslagketel dreef.
definitief een eind te kunnen maken aan
de verontreiniging door gasbronnen.
Op basis van weer een ambtelijk rapport
besloot het algemeen bestuur van het
hoogheemraadschap alle bronnen per
1 januari 1995 te verbieden. De eige
naren van gasbronnen verenigden zich
en kwamen in opstand tegen dit besluit
met als belangrijkste argument dat het
gas op zovele plekken spontaan in de
sloten opborrelt en dat door sluiting
van de bronnen de zogenaamde wilde
(natuurlijke) bronnen alleen maar meer
zouden gaan produceren. Het is een lang
en taai gevecht geworden. In de algeme
ne vergadering van het hoogheemraad
schap van 27 september 2000 is uitge
breid gediscussieerd over deze kwestie
en het resultaat was dat het hele gas-
bronnenbeleid van tafel ging evenals de
zoutheffing.
Brandend ijs
Volgens schatting zijn er in Noord-Holland
nu nog 150 bronnen in bedrijf. De acht
jaar durende strijd
heeft een groot
deel van de bron
nen de kop gekost,
enige manjaren
arbeid gegeven evenals enige kubieke
meters papier en heeft het vertrouwen in
het hoogheemraadschap geen goed ge
daan. Ook in de Slootgaard is het brongas
verdwenen en maken alle huishoudens
gebruik van het Groningse aardgas. De
laatste sporen zijn nog te zien bij Jan en
Jennie Klaver aan de Slootgaardweg 38.
Hoewel, de laatste sporen? Als het nog
eens stevig vriest, dan zal men nabij Sloot-
gaardweg 18 kunnen zien dat een deel van
de sloot door het opwellend gas van een
wilde bron niet bevriest. Op andere plek
ken van de sloot komt slechts een dun
laagje ijs met witte bubbels te liggen. En
dat kan je laten branden.
Met dank aan Jan en Jennie Klaver en
Jac Moras.
Geraadpleegde bronnen:
- Gasbronnen in Noord-Holland door
Douwe Bartstra.
- Archief Verenigde Noord-Hollandse
Dagbladen te Alkmaar.
lend bronwater. Het water mocht maxi
maal evenveel zout bevatten als het IJssel-
meerwater. Die heffing kon oplopen tot
een jaarlijkse aanslag van boven de dui
zend gulden. Veel brongasgebruikers ga
ven toen de pijp aan Maarten en stapten
over op aardgas. Er kwam nog een kleine
opleving na de energiecrisis in 1973-74.
De Firma Droog uit
Barsingerhorn bood
in 1985 voor
f 12.500.- ex BTW
een installatie aan
die ruim f 500,- per jaar aan elektriciteit
(voor de pomp) kostte. Voor dat geld
zat de koper het hele jaar warm. Totaal
maakte het bedrijf ongeveer zestig
nieuwe installaties, waarvan veertig in
de Beemster. De overheid zag dit alles
met lede ogen aan. In 1992 dacht men
S*;
