Houten Buizen 15 Een getemde bron Toen het hoofdpostkantoor in Amsterdam tot Magna Plaza werd verbouwd, is met al het andere ook een brongasvoorziening vernield, ook al was het dan een uiterst eenvoudige. Egbert Thomas werkte rond 1975 in het postkantoor en soms leidde hij er mensen rond. Vanaf de Spuistraat, het dichtst bij de Raadhuisstraat, kwam je met een trapje naar beneden bij de postbussen. Daarachter, dus ook in het souterrain, werd gesorteerd. Dit diepste punt van het gebouw was dan altijd het hoogtepunt van de bezichtiging. Daar brandde dag en nacht zomaar vanuit de tegelvloer een vlammetje. Soms, rond theetijd, stond er een keteltje water boven. Anders was er alleen die spleet tussen de tegels met die vlam. Ze hadden, zei Egbert, het idee datje het gas maar beter kon verbranden dan dat het zomaar in de kelder kwam of misschien, als je het allemaal zou dichtsmeren, ergens anders zou opduiken. Het was een soort affakkelen wat daar gebeurde en we waren het er allemaal mee eens. Egbert mocht het zeggen want hij was ook lid van de vrijwillige brandweer. Uit: Gasbronnen in Noord-Holland. Deze begonnen echter al gauw te roesten en werden daardoor onbruikbaar. Hiervoor in de plaats kwamen houten pijpen. Met een zogenaamde kattekop konden modder en schelpen worden weggezogen. Als de boorbuis diep genoeg in de water en gas- houdende zandlaag reikte, kon de houten welpijp worden ingebracht. Tussen het hout en de boorbuis werd om het filter grind ge stort om de doorlaat van water vrij te hou den. Tenslotte werd de boorbuis eruit ge trokken, terwijl de houten welpijp bleef zitten. Het water komt daarin vanzelf om hoog, omdat het land in de laaggelegen polder onder het zeeniveau ligt. Het water bevat gemiddeld zo’n 10 methaangas, dat er - eenmaal aan de oppervlakte - borrelend uitkomt. Techniek onder de knie Lang niet al het gas kwam daarbij direct vrij. Jan Lankelma loste dat probleem op door de uitvinding van de separator. Een soort douchekop waardoor het aangeboorde bronwater, eenmaal bovengronds, met een klap op een sproeiblad valt. Door die klap maakt het gas zich los van het water en zo kon het meeste gas uit het water worden gehaald. Maar in het algemeen komt het gas vrij uit het water, omdat de druk op het water afneemt. Op dertig meter diepte is de druk nog 4 atmosfeer, aan de oppervlakte nog maar één. De oudste ketels werden direct boven de bron gehangen. Bij storing gaf dat veel problemen, omdat dan de zware opslagketel geheel uit het water moest worden getild. Ook dit probleem werd opgelost. Er werd een kleine, goed hanteerbare, productieketel boven de bron gebouwd met daarin de sproeier, vandaar liep een leiding naar een drijvende opslag- ketel waaruit weer een leiding naar de ge bruiker toeliep. Rond 1900 had men de techniek vrijwel volledig onder de knie. Het resultaat was dat een bloeiende platte- landsindustrie ontstond waar heel wat mensen hun brood in verdienden. Het ging niet alleen om puttenboorders, ook om het plaat- en fitterswerk. Het onderhoud was intensief. Lekjes in de ketel gaven snel ver mindering van de opbrengst. Ook kon er minder gas komen doordat de wel verzand de of doordat er condenswater in de lei dingen kwam. En dan was er de continue levering van gloeikousjes en glaasjes. Droog en Eecen In onze contreien was het Jan Jonk uit Winkel die de eerste brongasinstallaties plaatste. In 1929 nam Adriaan Droog uit Barsingerhorn het puttenboordersspul van hem over om er zelf een bedrijf mee te beginnen. Droog was daarvoor al be gonnen met het leggen van aardleidingen voor het PEN (Provinciaal Elektriciteits bedrijf Noord-Holland). Na de droog legging van de Wieringermeer in de ja ren dertig van de vorige eeuw moest er bij elke boerderij een waterput komen. Op een meter of veertig diepte was het water zoet. Droog heeft tientallen putten geslagen waarvoor houthandel Eecen uit Oudkarspel de houten kokers leverde. De bronnen werden dus gemaakt voor water maar al gauw kwamen er gasketels boven. Begonnen op het nieuwe land, maakte Droog ook naam aan de andere kant van de Omringdijk. Zo ook in de Slootgaardpolder. Bijna huis-aan-huis kwam er een bron- gasinstallatie, die tot ver na de oorlog dienst deed. voor norton wellen, in alle maten tegen billijke prijzen, levert J. EECEN Gzn., Stoomzagerij, OUDKARSPEL. 56752

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Toendertoid: Stichting Waarland van toen | 2009 | | pagina 15