nog zinnen ontleden.
Je moet waken voor een stuk degelijkheid’
39
Verrassingen
Op 8 juli werd alles nog een keer dunne
tjes over gedaan. Opnieuw was meester
De Heij met zijn gezin het ‘leidend’ voor
werp. Nu ter gelegenheid van zijn af
scheid. ’s Morgens versierden de kinde
ren het complete schoolplein met krijt
tekeningen, gevolgd door een musical
in het Dorpshuis. ’s Middags trokken de
kinderen door het dorp in een spannende
vossenjacht. De avond begon met een
feestelijke viering
in de parochiekerk
waarin de pastores
Van der Meulen,
Van der Linden en
Vertelman voorgingen, gevolgd door
een druk bezochte afscheidsreceptie in
Waarlands Dorpshuis. Ook nu wist het
Schoolbestuur de familie De Heij te ver
rassen, toen bleek dat op hun uitnodiging
de Oostenrijkse pleegdochter Elfride zich
onder de aanwezigen bevond.
De vele cadeaus brachten mede tot uit
drukking hoe het werk van De Heij werd
gewaardeerd. Burgemeester Wesselink
van de gemeente Harenkarspel mocht hem
de zilveren legpenning van de Gemeente
overhandigen. In zijn toespraak bena
drukte hij het doorzettingsvermogen van
De Heij. Deze eminente figuur, zo sprak
hij, kwam meestal als winnaar uit een
debat naar voren. De kinderen boden een
barometer met inscriptie aan en het be
stuur een geheel verzorgde vakantiereis
naar Oostenrijk. Enkele dagen later deed
burgemeester Wesselink er nog een schepje
bovenop, toen hij in huiselijke kring De
Heij de versierselen van Ridder in de orde
van Oranje Nassau mocht opspelden.
De dure aan het woord
Met deze feestelijke gebeurtenissen kwam
een einde aan het tijdperk De Heij. Een
man die in Waarland 25 jaar daarvoor een
oud gebouw aantrof met zeven klassen.
Het was voor hem een uitdaging te pro
beren zo snel mogelijk een nieuw gebouw
te realiseren. Het duurde elf jaar voor dat
er was. Eerst kwamen er twee noodloka-
len en één klas moest tijdelijk worden
ondergebracht in het oude Jeugdhuis.
In 1966 kwam de vergunning voor een
nieuwe schoolmet slechts vier lokalen.
Vier jaar later konden er zes lokalen bij
worden gebouwd. Nog weer later kwam
het documentatiecentrum tot stand.
Dat is uniek, dat is echt mijn trots, aldus
vreden was. Maar je mag nooit tevreden
zijn als je ergens voor staat. Dan moet je
streven naar nog beter. Voor kinderen is
op onderwijsgebied toch niets goed ge
noeg! Hij sprak ook zijn tevredenheid uit
over het schoolteam, over de steeds pret
tige verhouding met Schoolbestuur en
Oudercomité. Hij wist mee te groeien met
de ontwikkelingen en zag zichzelf aller
minst als een ouderwetse onderwijzer.
Bij mij moeten ze nog zinnen ontleden.
Je moet waken voor een stuk degelijkheid.
De Heij in een kranteninterview. Met veel
genoegen keek hij in datzelfde interview
terug op de voorbije 25 jaar. Nu is alles
goed, maar dat is niet vanzelf gegaan.
Maar als hij weer eens aanklopte bij de
gemeente om een andere lesmethode of
om weer iets nieuws, werd hij niet altijd
met open armen ontvangen. Ze foeterden
wel eens, maar er is nooit een aanvraag
van me afgewezen. Ik werd ook wel de
dure genoemd, ze zeiden dat ik nooit te-
Koos en Toos
De Heij zag zichzelf niet als een ouder
wetse onderwijzer. Toch was dat in zekere
zin wel het geval. Niet zozeer in de dage
lijkse praktijk, welke immers totaal ver
schillend was ten opzichte van 25 jaar ge
leden. Het aantal uren dat hij voor de klas
stond, was slechts een fractie van de uren
uit de beginjaren. Zijn taak veranderde in
de loop der jaren van onderwijzer en Hoofd
der School tot manager. Wat te denken van
de talloze vergaderingen die hij min of meer
verplicht was bij te wonen? Teambespre
king, Schoolbestuur, overleg met de ge
meente, Oudercomité, Medezeggen
schapsraad, schoolbegeleidingsdienst,
schoolinspectie, districtscatecheet, school
hoofdencontact, gezinscatechesegroep,
administratie, overleg met pastores en be
waken van de katholieke identiteit. Nee,
wat hem tot een ouderwetse hoofdonder
wijzer maakte, was zijn grote betrokken
heid met de Waarlandse gemeenschap.
Als penningmeester van het dorpshuis-
bestuur stond hij mede aan de wieg van
het Dorpshuis en later als voorzitter van
het bestuur aan de bouw van de sportzaal.
Hij was voorzitter van de Welzijnscom-
missie en het gemengd koor Sint Cecilia.
