’Toen we aan het hoogtepunt, de film,
toe waren, bleek dat ie kapot was
33
Juffrouw Ank van
Koningsbruggen,
jarenlang de handwerkjuf
van de Sint Janschool.
Zo noteerde een van hen: Van de seksuele
voorlichting in de 6e klas van meester De
Heij kan ik mij herinneren, dat hij maar
niet wist hoe hij dat ding moest noemen
dat jongens hebben. Na lang aarzelen
kwam eruit ‘Laat ik het maar een piemel
noemen’. Ik vond het maar raar dat hij
daar zo lang over moest nadenken, dat
wist toch iedereen dat dat zo heette.
Een ander schrijft: Meester Pennings
in de derde klas vertelde ons in één zin
hoe je kindjes moest maken, door die
wetenschap was ik als 8 - 9 jarige erg
geschokt. Tot slot: In de 6e klas was het
de gewoonte dat je voorlichting kreeg.
Nou, er werd niet veel verteld en toen we
aan het hoogtepunt, de film, toe waren,
bleek dat ie kapot was!!! Tot zover
enkele oud-leerlingen over die periode
uit hun schoolleven.
uitdeed en over de stoel te luchten hing.
De kritiek die Pennings over zich heen
kreeg loog er niet om. Waarland sprak
er in ieder geval schande van. Aardig is
te vermelden hoe leerlingen de seksuele
voorlichting hebben ervaren. In 1996
kwam zo’n ouwe schoolklas bij elkaar
en enkele van de toenmalige leerlingen
hadden hun herinneringen opgeschreven.
Peuterspeelzaal
Een ander fenomeen uit die roerige
zeventiger jaren was de oprichting van
Peuterspeelzaal Waarland. Veel ouders
zagen de komst met gemengde gevoelens
aan. Voorstanders wezen op het gegeven,
dat de tijd van de grote gezinnen, waarin
kinderen elkaar zouden opvoeden, voor
bij was. In de peuterspeelzaal zouden
kinderen al op jonge leeftijd met elkaar
in contact komen en leren met elkaar
om te gaan. Groot voordeel was de veel
betere voorbereiding op het onderwijs
van de basisschool. Tegenstanders be
toogden dat het voor het jonge kind veel
beter zou zijn zo lang mogelijk binnen de
bescherming van het gezin op te groeien.
Het zou nog lang genoeg met de buiten
wereld te maken krijgen. Om de plannen
te realiseren werd uit de geïnteresseerde
groep ouders een werkgroep geformeerd.
In februari 1974 ging de Peuterspeelzaal
Waarland van start. Men had onderdak
gevonden in café De Posthoorn. In de
praktijd bleek al snel dat dit geen geluk
kige keuze was, zodat kort daarop een
thuis werd gevonden bij de familie Dekker,
Kerkstraat 4. Een voormalige tuinders-
schuur herschiep de werkgroep met hulp
en inzet van vrijwilligers tot een goed en
bruikbaar onderkomen. De huidige naam
van de peuterspeelzaal De Speelboet,
tegenwoordig gehuisvest in het Dorps
huis, verwijst nog naar die periode. In
de loop der tijd verdween alle weerstand
en werd de Peuterspeelzaal, mede door
de professionele leiding en organisatie,
alom volledig geaccepteerd.
Documentatiecentrum
In 1977 ging opnieuw een grote wens
van De Heij in vervulling: de totstand
koming van het documentatiecentrum. In
die tijd vrij uniek voor een lagere school.
Centraal in het schoolgebouw was een
ruimte gecreëerd, waarin leerlingen een
uitgebreide bibliotheek aantroffen. Over
alle mogelijke onderwerpen kwamen
naslagwerken. Cassettebandjes konden
worden afgeluisterd, dia’s worden beke
ken. Fototoestellen en een heuse donkere
kamer voor het ontwikkelen van foto’s
waren beschikbaar. Kortom alle nieuwe
hulpmiddelen van modern onderwijs
waren vanaf dat moment voor de
kinderen en leerkrachten beschikbaar.
Leerlingen waren mede hierdoor al gauw
in staat zelfstandig spreekbeurten, werk
stukken of proefwerken goed voor te
bereiden. Deze manier van werken
maakte de lessen voor de kinderen prettig
r i
