school en werd een aantal onderwerpen
uitvoerig met hen besproken. Op school
werkte men in die tijd met katechesepro-
jecten van het Hoger Katechetisch Insti
tuut. In een strak schema van twee jaar
kwamen de belangrijkste christelijke
feestdagen aan de orde, evenals de sacra
menten. De belangstelling van de kant
van de ouders was in de beginjaren
zeventig zonder meer goed te noemen.
Toch veranderde ook dat in de loop der
jaren. De betrokkenheid bij de parochie
dat niet-katholieke leerlingen op een
positieve manier werden betrokken bij de
specifiek katholieke onderdelen van het
lesprogramma.
Aan de hand van Uw kind
Wél had voornoemde beweging tot ge
volg, dat de verhouding tussen parochie
en school ging veranderen. De vanzelf
sprekendheid waarmee zij samenwerkten
bij de voorbereiding op de Eerste Com
munie en het Vormsel veranderde. Het
accent verschoof langzaam maar zeker
naar een groter aandeel van de ouders
in deze voorbereiding. De parochie orga
niseerde in dat kader voor de ouders ka-
techeseavonden Aan de hand van Uw
kind. Op die avonden werden ouders
geïnformeerd over de katecheselessen op
Voorlichting
Hoe moeilijk kennisoverdracht ook voor
deskundigen kan zijn, bleek uit het deli
cate onderwerp seksuele voorlichting.
Binnen de vergaderingen van het Ouder
comité was dit onderwerp al urenlang
onderwerp van bespreking geweest.
Welk materiaal te gebruiken? Film, dia,
boekjes? Was er wel of geen toestem
ming nodig van de ouders wanneer te
expliciet voorlichtingsmateriaal gebruikt
zou worden? Binnen het onderwijsteam
dacht men ook verschillend over deze
zaak. Was het wel een taak van de
school? Hoorde het niet veeleer thuis in
het gezin? Het waren vragen waarmee
men duidelijk worstelde. Hoe gevoelig
het onderwerp binnen het dorp lag, was
al eens verrassend naar buiten gekomen.
In het jubileumboekje ter gelegenheid
van het 75-jarig van de school, schreef
een oud-leerling: Meester Pennings, een
moderne en vooruitstrevende man, die
ons het volgende vertelde: dat het wel
zo hygiënisch was als je s avonds je
hemdje en broekje voor het slapen gaan
door onder andere wekelijks een viering
in de kerk bij te wonen, leidde in veel
gezinnen tot veel discussie. Vooral de
oudere jeugd nam afstand van deze ver
plichting. Het was ook de tijd dat veel
enthousiaste jonge priesters met pijn in
het hart hun roeping niet langer konden
volgen. Het waren vaak de rigide regels
ten aanzien van het celibaat, die tot deze
moeilijke beslissing leiden. Met het ver
trek naar een parochie in Brabant van
kapelaan P Schakenraad, die al in twee
parochies werkzaam was, stond pastoor
Van der Meulen er in Waarland alleen
voor. Godsdienstlessen werden vervol
gens gegeven door de leerkrachten, be
geleid door een districtskatecheet, die
was aangesteld door het dekenaat Schagen.
Ouders kregen hun informatie over de
voortgang van de projecten via de W4
of nieuwsbrieven. In plaats van de school-
mis kwam er eenmaal in de maand de ge
zinsmis, waarbij een kinderkoor de zang
verzorgde. Al met al konden ouders in
deze nieuwe opzet maar moeilijk hun
draai vinden. Ze moesten niet allen het
geloof trachten voor te leven, maar
langzamerhand ook het godsdienst
onderwijs overnemen van de beroeps
krachten, die altijd zo vertrouwd waren
met kennisoverdracht aan kinderen.
32
A. H. van der Meulen,
pastoor van de Wulfram-
parochie van 1969 t.m.
augustus 1981.
