21
Bleekmeerpolder
Het Bleekmeer is in 1607 verkocht uit de boedel van Lamoraal van Egmond en 25 jaar later gelijk met het Schaaps-
kuilmeer drooggemalen. In 1864 zijn de Koog- en de Bleekmeerpolder onder één bestuur verenigd, ze hadden één
gezamenlijke molen. Iedere polder was toen 75 ha groot. Een ongeschreven wet was, dat wie het meeste land had,
in het bestuur werd gekozen. Freek Stoop had in 1941 van alle ingelanden het meeste land en kwam in het bestuur
van de Koog- en Bleekmeerpolder. Vijf jaar later werd hij tot voorzitter gekozen.
Na de verkaveling van de Speketer-, Bleekmeer-, Koog- en Schaapskuilpolder werden de besturen van deze polders
opgeheven en vormden ze met de voormalige Waarlands- en Slootgaardpolder één waterschap: het waterschap
Waarland.
Freek Stoops laatste vergadering als voorzitter was op 17 december 1964 in café De Posthoorn. Hij sprak niet
graag in het openbaar en heeft, zoals in de notulen werd geschreven, het afscheidswoord overgelaten aan Siem
Jaspers: Voorzitter Fr. Stoop en secretaris S.M. Jaspers spreken een woord van dank uit aan de scheidende
bestuursleden: M. de Boer, H. Bruin Pzn. en J.C. Bolkestein voor alles wat zij voor de polder hebben gedaan en
ook voor de zeer prettige samenwerking vooral ook op het persoonlijke vlak. Verder staat vermeld dat Fr. Stoop
wordt benoemd tot bestuurslid van het Waterschap Waarland.
De Chevrolet en de
nieuwe woning op de
achtergrond. Freek en
Truus verwelkomen
een relatie uit Amerika.
de tuinders te winnen. Hij had het ver
moeden dat ’t wel goed zat, want op
een avond toen de reguliere pont Zijpe-
Anna Jacobapolder (tussen Schouwen
Duiveland en St. Philipsland) niet meer
voer, bracht een van de eilandbewoners
Freek met zijn eigen boot veilig naar de
overkant.
Kort daarna leverde Freek Stoop op het
eiland Goeree Overflakkee al miljoenen
stuks bollen. Op een morgen belde
een klant op om te zeggen dat hij
diezelfde dag nog plantgoed nodig had.
Vrachtrijder Dekker was al onderweg,
zodat er voor Freek niets anders opzat
dan zelf te gaan. Zakken met bollen
werden in kofferbak van de Chevrolet
geladen en op naar Nieuwe Tonge. Bij
Hellevoetsluis wilde hij de pont oprijden,
toen de achterbumper van de auto op de
oprit naar de boot bleef steken. Freek
bleef van schrik in de auto zitten. Hij
kreeg hulp en men haalde de zakken eruit
en nadat de auto de pont was opgereden,
gingen de zakken weer in de kofferbak.
Aan de overkant volgde het zelfde liedje.
Wat men van die bestuurder uit Noord-
Holland dacht, laat zich raden. Een half
uur later was hij bij zijn klant in Nieuwe
Tonge. Het liep al tegen het avondeten
en de vrouw des huizes nodigde hem uit
om mee te eten. Dit sloeg Freek niet af.
Het verwonderde hem wel, dat er voor
het eten langdurig en vol overgave uit
de bijbel werd gelezen, terwijl bij hem
thuis tijdens het bidden van het Engel des
Heren, de onze vaders en weesgegroeten
vaak veel minder aandacht was.
