I Ans Pater, Gré Bruin.
13
De optredens
Het bezoek aan de recepties volgde elkaar
in hoog tempo op. Die recepties begon
nen ’s middags om een uur of vijf.
Afwachten tot ze mochten optreden en
dan zes liedjes zingen al of niet met een
korte pauze. Ans had er geen hekel aan:
Ik was de drukte wel gewend. Ik kwam
uit een groot gezin en zaterdags werkte
Voor het goede doel
Hun voorgangers, Vroon Bruin, Alie Stoop
en Gré Droog wisten in zeven jaar f5.000.-
bij elkaar te spelen.
Voor de Greanti’s lag de lat hoger. Zelf
dachten ze dat het aan de vele keren lag
dat ze een bruiloft met hun aanwezigheid
verblijdden. Maar wellicht speelde ook
mee dat in de sixties de welvaart toenam
en dat er meer geld te besteden viel.
Kort en goed, na twee jaar spelen waren
de Greanti’s de f3.000.- al voorbij.
Ondanks het feit dat de opbrengst soms
verdeeld werd omdat er een heerom of
tantezuster in de feestvierende familie was,
stopte de teller uiteindelijk op f 12.000.-.
Een formidabel bedrag voor die tijd en
een geweldige opsteker voor het jeugd
werk.
Jaar in jaar uit ging het trio op stap. Elke
week was er wel een optreden. Zelf dach
ten ze dat er wel eens drie in de week
waren, met uitschieters van twee bruilof
ten op één dag, en dat week in week uit.
Toch waren de aantallen wisselend. In
het schriftje staat dat in 1964 er in de mei
maand maar liefst tien bruiloften waren.
In de drie maanden daarna was het rus
tiger: maar één per maand.
ik bij slager Wever. Dat optreden was een
soort uitje.
Als dat afgelopen was weer naar huis.
Het was heel uitzonderlijk als ze op een
bruiloft mochten blijven. Als beloning
bleef het bij een glaasje fris en heel soms
een uppie met bessenjenever. O ja, het
optreden viel voor Ans in oktober 1965
een tijdje stil omdat haar mandelen er uit
moesten. Gré en Ineke gingen echter
door. Het honderdste optreden naderde.
Op 9 november 1966 konden ze deze
mijlpaal noteren. Zelf speelden ze alle
drie gitaar, maar om hun optreden geva
rieerder te maken werd het instrumen
tarium uitgebreid met een ukelele en sam
baballen. Op de bruiloften speelden
bandjes. De duo’s Kruiswijk, Wil Luiken,
Klaas Papa, Meindert Mak, De Branding
Boys en hoe ze ook allemaal mochten
heten, gaven extra ondersteuning.
De begeleiders vanuit de Jeugdraad,
waren achtereenvolgens kapelaan De Beer,
opgevolgd door kapelaan Karregat en als
laatste pastoor Bakkum. Zij vergezelden
de dames naar de bruiloften en hielden
daar een praatje om het goede doel te
promoten. Deze geestelijken hadden in
die tijd het parochiële jeugdwerk onder
hun hoede en traden op als onbezoldigd
jongerenwerker.
Kleding
De kleding werd natuurlijk op elkaar afge
stemd. Ze begonnen met oranje rokjes,
groen gestreept. Daarbij een witte blouse
met korte mouwtjes. Alle drie droegen ze
zwarte lakschoenen en een zwart fluwelen
strikje in hun haar. Op 26 september
1964 hadden ze voor het eerst dezelfde
jurkjes aan, prijs f29.75. Goudkleurige
jurken en jasjes van zwart kant. Zo trots
als een pauw noteerden ze: gele zijde en
zwartkanten bolerootjes.
In 1966 werden het drie leuke cocktail-
jurkjes. Hoewel er nooit veel onenigheid
in het trio was, hoogstens om wie er
de eerste of de tweede stem zong, was
er wel eens gekissebis over wie in het
midden stond. Bij deze aanschaf werd dit
conflict al bij voorbaat opgelost: Greet en
Ineke hebben een gebroken witje en ik
een lichtblauwe en zo kom ik met optre
den weer in het midden te staan. In 1968
gingen ze met elkaar naar Alkmaar om
daar bij modehuis Voss drie nieuwe
jurken, totaal f 180.-, te kopen. Geslaagd,
staat er vermeld.
