46
Een foto gemaakt in
de goede tijden van
De Cromico s.
Links: Emmy Dekker
en Vroon Kok.
ten die in de vereniging voor handen
waren. Ook niet aan de dirigent. Naast
zijn gewone werk, moest hij alles in zijn
vrije tijd doen en dat was wel eens moei
lijk. Bij de leden ontbrak soms wel eens
begrip hiervoor en sommige waren daar
om van mening dat de dirigent het te
druk had met andere zaken en dat de
muziek daaronder ging lijden.
De dirigent worstelde zelf ook met dit
probleem en in de ledenvergadering
van 15 april 1957 kondigde hij in de
rondvraag al aan dat hij iemand anders
gaat zoeken voor zijn eigen gemak. In
de verslagen staat niet vermeld hoe het
bestuur met deze mededeling verder om
ging; een duidelijk besluit over opvol
ging werd niet genomen. Achteraf gezien
is deze periode cruciaal geweest: een
dirigent die doorging terwijl de motivatie
eigenlijk minder was en een bestuur dat
deze situatie liet voortduren en niet tijdig
de bakens verzette.
Maar ook de animo bij de leden werd
minder. Er werd zelfs gesproken over een
tekort aan tijd. Er waren diverse leden
ook lid van andere verenigingen en ze
konden niet meerdere dingen tegelijk doen.
Vooral na de derde revue werd het steeds
moeilijker om de leden op de repetitie
te krijgen. Het kwam zelfs voor dat ze
met een halve bezetting repeteerden. Met
het gevolg dat ze de week daarna weer
opnieuw moesten beginnen.
Een ander probleem was dat zangeressen
in het huwelijk traden en afscheid namen
van de club. Dat was een groot verlies
voor de vereniging. En dan was er de
televisie. Op 2 oktober 1951 had de aller
eerste uitzending plaats gevonden.
Langzamerhand kwam er bij de mensen
televisie in huis en dat betekende amuse
ment in de huiskamer. Veel verenigingen
zagen hun ledenaantallen teruglopen.
De jeugd vliegt uit
Hoe verging het de leden na het uiteen
vallen van De Cromico s? Van enkele
leden laten we hun verdere muzikale
carrière zien. Allereerst dirigent
Nico Smit. Hij werd geboren in
1925 en was van huis uit tuinder.
Dat werd wat moeilijk toen hij
op zijn 27e een hernia kreeg.
Later werkte hij met veel plezier
bij de Heidemaatschappij o.a. bij
de aanleg van sportvelden in de
regio. Daarnaast stond zijn leven
geheel in het teken van de muziek.
Na de Cromico-tijd speelde hij
veel op bruiloften. De accordeon
ging dan achterop de brommer
mee. Zwaar werk want de feesten
gingen ’s nachts heel lang door
tot in de kleine uurtjes. Naast
bruiloften en partijen speelde hij
tijdens kennissen in de voorzaal
bij Willem Jonker. Op balavonden
vaak samen met Siem van Diepen.
Nadat hij in 1964 getrouwd was,
ging hij aan huis accordeonles
geven. Voor de reünie in 1982 werd
aan Antoon Smit, zeer muzikaal en
altijd met de muziek in de weer, gevraagd
of hij de muziek wilde verzorgen. Tijdens
de avond vroeg Jan Stoop, oud-lid van
De Cromico s, of Piet Meester, Siem van
Diepen en Nico Smit zich bij Toon wilden
aansluiten. Dat wilden ze wel en samen
speelden ze de sterren van de hemel. Na
de reünie zijn ze hiermee doorgegaan. Nog
veertien j aar traden ze op bij de camaval,
in Sabinahof en voor de gehandicapten
van Kwadijkerkoog te Purmerend, Leeker-
weide in Wognum en Reigersdaal te Heer-
hugowaard. Na het overlijden van Nico
Smit in 2005, kreeg Piet Meester de accor
deon van Nico. Deze heeft een prominente
plek in de huiskamer van Piet gekregen en
wordt nog regelmatig ter hand genomen.
Voor Jo Bakker bleef de humor verder een
grote rol spelen. In zijn werk, als acqui-
