45
ringen altijd erg openhartig. Hij hoopte
dat dit zo mag blijven en dat we nog
jaren mogen bestaan. Dirigent Smit werd
nog speciaal bedankt. Ook werd nog een
blik geworpen op de toekomst. De feest
avond klonk als een klok en was zeer ge
slaagd de feestavond leek gelijk een brui
loftsfeest. Aan alles komt een einde, zo ook
aan deze avond, ’t was volgens vele meningen
te gauw afgelopen. En als laatste: ’t was
dan ook laat in de avond en erg gezellig
toen de voorzitter ’t eind aankondigde.
’t Was nog veel te gauw vonden we waaruit
blijkt dat ’t gezellig was. De herdenking
van vijfjaar muzikale en humoristische
successen werd op zondagmorgen 2 februa
ri 1958, om 9.00 uur, in de kerk afgesloten
bij gelegenheid van het 1“ lustrum van De
Cromico s voor ’t welzijn van alle leden.
Waarom?
Hoe kon het gebeuren dat zo’n bloeiende,
succesvolle vereniging het loodje legde?
Aan het enthousiasme van het bestuur en
leden heeft het niet gelegen. Ook niet
aan de muzikale en humoristische talen-
Het einde
De vierde revue met de naam Hier zijn we
weer had over publieke belangstelling niet
te klagen gehad en ook het vijfjarig bestaan
was uitbundig gevierd. Maar daarna werd
besloten om het wat rustiger aan te doen.
In 1958 werd geen nieuwe revue op stapel
gezet. Zo begon het einde voor de club te
naderen. In het verslag staat de club maakt
thans een tijd door van onactief en geeft
een slappe indruk. Van een revue kan het
dan ook dit voorjaar niet komen.
De leden vonden dit jammer: maar er was
geen keuze, we moesten er ons bij neer
leggen.
Wel waren er nog kleine optredens. Op
woensdag 5 februari 1958 gingen de gita
risten en de accordeonisten Siem, Nico en
Piet nog naar Alkmaar, dit op uitnodiging
van kapelaan Olsthoom. Daar luisterden zij
een avond op van de NKJB.
Het gebodene werd goed gewaardeerd.
De verslagen vermelden ook dat op zater
dag 19 april een afvaardiging naar de brui
loft van Bets Bleeker en George Bruin ging
waar ze s avonds met een bloemstuk en
muziek wezen feliciteren. En op woensdag
30 april 1958 werd opgetreden toen Joop
Bakker Dz. en Trien Groen Sd., beiden
clubleden, in het huwelijksbootje stapten.
De hele club ging ’s avonds met muziek en
een bloemetje feliciteren. Op donderdag
12 juni trouwde het bestuurslid Vroon Kok
met Stef Langedijk. Onder leiding van
Piet Bakker is hun s avonds een serenade
gebracht en een bloemstuk aangeboden.
De gitaristen en het trio werden verzocht
nog wat na te blijven. Nico Smit was ver
hinderd, Siem van Diepen heeft de bruid
woorden van dank toegesproken. En op
dinsdag 24 juni 1958 waren De Cromico’s
uitgenodigd om na het uitje van de be
jaarden onder de koffie wat te spelen. Het
gebodene wou er geweldig in bij de oudjes,
ze waren dan ook zeer enthousiast en vol lof.
De opbrengsten van de loterijen tijdens de
revues, met als actiepunt een zieke vriend
naar Lourdes, naderden ook een afronding:
in augustus verscheen er een dankbetuiging
van de betrokkene, Jan Boots: Bij dezen
wilde ik alle parochianen en in het bijzon
der de Cromico 's hartelijk danken voor de
Lourdesreis welke ik gekregen heb.
Maar voor de rest was 1958 een heel stil
jaar. Wel verscheen er nog een opvallend
artikel waarin stond: CROMICO ’S, bang
dat ze niet meer bestaan? Zult u eens zien.
De Cromico s gaan verder en er groeit al
een nieuwe uitvoering. Ze werken nu in
kleinere groepen apart, om ieder onderdeel
zijn aandacht te geven. En alleen de echte,
enthousiaste, trouwe leden komen nu
bijeen. Dat biedt meer houvast en het zijn
er heus nog velen!
Maar dit bleek toch een wanhoopskreet.
Het bestuur besefte dat ’t niet goed ging
met de club: de zaak is nu stilgelegd. Het
plan is nu om in groepjes door te gaan.
Maar in december moest men constateren:
het is inmiddels december en helaas staat
alles nog stil.
Zo begon 1959. Op dinsdag 13 januari
1959 ging men nog naar Zijdewind om op
de Donateursavond van de Fanfare aldaar,
een kort cabaretje te geven, Het is prima
gegaan, ’t was een leuke avond. Voor ons
zelf nog weer het idee dat we nog bestaan.
Dit waren de laatste woorden in het ver
slag. Het betekende het einde van De Cro
mico s. Achteraf gezien is het doodzonde
geweest dat zo’n prachtige club met zijn
vele successen moest stoppen. Een van de
leden schreef later: Gedurende de vijfjaar
van ons bestaan hadden we vier revues
opgevoerd en dertig keer opgetreden, zo
wel binnen als buiten Waarland. We moch
ten blij zijn met dit succes en de naam Cro
mico s heeft zeker een plaatsje in de harten
van de Waarlandse mensen gekregen.
