I j
p
40
Wie was de eerste?
Veel mensen waren benieuwd of De Cromico s nu de eerste in de omgeving waren die met een mondorgelclub
begonnen. Cees Pancras heeft in 2007 uitgezocht welke mondharmonicavereniging nu de eerste was. Het bleek dat
Muus Bakker al vanaf 1950 in Langedijk aan de weg timmerde met een mondorgelgroep, de Jingle Bells genaamd.
Die waren dus de eerste. Enkele jaren later stopte Muus Bakker bij deze groep en volgde Dick Sijs hem op. Hierna
was Muus betrokken bij de oprichting van De Diatonica’s in Heerhugowaard en De Alpenblazers in Tuitjenhorn.
Maar toen bestonden De Cromico s al.
Dit sluit aan bij het verhaal van Siem de Haan. Siem woonde op het Verlaat. In de krant las hij dat er een
mondorgelclub opgericht was in Waarland. Dat leek hem wel wat. In 1953 kwam hij als basmondorganist de
club versterken. Na een paar jaar vatte bij hem het idee post: dat kunnen we in Heerhugowaard ook wel; laten we
een eigen club oprichten. Samen met Jan Limmen tilde Muus Bakker hier de Diatonica’s van de grond. In zijn
jaren bij De Diatonica’s en De Alpenblazers (nu: In Petto), resp. 32 en 20 jaar, boekte hij veel successen. Beide
muziekgezelschappen bestaan nog steeds en geven ook in de huidige tijd nog altijd prachtige voorstellingen.
Muus Bakker is in 2006 overleden.
De gangmakers van
De Cromico s op de
voorgrond. V.l.n.r:
voorzitter Siem van
Diepen, dirigent Nico
Smit, Jo Bakker de
clown, Piet Meester.
De foto is gemaakt
achter het Jeugdhuis.
De vierde revue
De derde revue Daar knap je vast van
op, met als hoogtepunt de opvoering in
Medemblik, was de club goed bekomen.
In de notulen staat het droogjes vermeld:
getuige het krantenverslag is het best
naar de zin geweest. Er zou dan ook een
vervolg komen. In de ledenvergadering
van 15 april 1957 kwam de komende
revue aan de orde. Men had er zin in
want enkele leden waren naar de revue
van De Diatonica s geweest en deden
met waarderende woorden verslag. Voor
de verandering zou de kleding bestaan uit
groene dassen en blauwe en rode jacjes.
Het materiaal voor de jacjes werd bij Jan
Bos gekocht voor ƒ27.56.
Op zaterdag 27 en zondag 28 april 1957
was het zover. De vierde revue Hier zijn
we weer werd opgevoerd. In de recensie
wordt aangegeven dat het wel een juiste
benaming was: want deze populaire club
heeft onder de algehele leiding van Siem
van Diepen inderdaad laten zien dat zij
er zijn.
Het was, net als voorgaande keren, een
goed programma waarbij weer veel men
sen de weg naar het Jeugdhuis vonden.
Opvallend was dat dit de eerste revue
was zonder medewerking van de toneel
vereniging Jong Leven. In de notulen en
verslagen wordt hier geen reden voor op
gegeven. Maar het is waarschijnlijk dat
De Cromico s zich nu goed genoeg voel
de om zelf een hele avond
te vullen. Het betekende
wel dat de coulissen van
Jong Leven overgenomen
moesten worden a raison
van ƒ30.- en dat de eigen
inbreng in het programma
uitgebreid werd. Net als bij
de derde revue waren er
weer negentien nummers en
ook het mondharmonicatrio
en de zeven meisjes met de
gitaren en één man ontbra
ken niet. Voorts vermeldt
het programma het optre
den van een goochelaar en
een accordeonsolo door
enkele eerstejaars leer
lingen en na de pauze een
accordeonsolo van Siem
Jonker. In het verslag staat
over het programma onge
twijfeld heeft het hun veel
