DE MIDDENWEG VAN DE
SLOOTGAARD
Mi
jfc V gj
Piet Kleverlaan
Lamoraal van Egmont.
28
Een rechte weg met slechts een flauwe bocht in een van de eerste
droogmakerijen van ons land. Een middenweg liep vanaf de Speck-
eeters Polder naar de Boomer Wdel. Na de drooglegging van de
Slootgert behoorde het grootste deel van de polder tot de heerlijkheid
Haringcarspel en het andere deel tot Oude Niedorp. De Sandweg en
een stuk van de Middenweg vormden toen de grens. Vanaf ongeveer
1880 wordt voor de Middenweg de naam Slootgaardweg gebruikt.
Bij de herindeling van diverse gemeenten in 1990 vonden tussen
Harenkarspel en Niedorp grenscorrecties plaats. De spoorlijn Den
Helder-Alkmaar werd voor een deel de grens en vanaf dat j aar
kwam de Slootgaardweg in zijn geheel in Harenkarspel te liggen.
Aan het begin van onze jaartelling woon
den in het huidige West-Friesland nog nau
welijks mensen. Het landschap bestond
uit een dikke laag veen met hier en daar
een begroeiing van wilgen en elzen.
Langzamerhand begon in dat landschap
enige verandering te komen. De bewo
ners gingen sloten graven en brachten het
land in cultuur. Het gevolg was dat door
de afwatering het veen inklonk en de bo
dem daalde. Vervolgens werden er tien
tallen dijkjes aangelegd en terpen opge
worpen om zich tegen de almaar opruk
kende zee te beschermen. Dit bleek niet
afdoende, want aan het eind van de 12e
voldoende bescherming. Tijdens zware
stormen brak de dijk nogal eens door.
Met als dieptepunt die van 1248 bij Sint
Maarten, waarbij het gebied tussen Scha-
gen en de Huijgendijk veranderde in een
lappendeken van water en stukken land.
In die periode ontstonden o.a. de Grote
Waert, Schaapskuilmeer, Bleekmeer, Sloot
gert en Witsmeer of Schagerwaert.
Op het oude land, zoals in de Waarlands- en
Speketerspolder, probeerde men de voe
ten droog te houden door dijkjes op te wer
pen. Daarnaast maakte men gebruik van
eenvoudige molens, spuisluisjes en dui
kers om het overtollige water op de om
liggende meren lozen.
In de loop der tijd begon men ook aan
droogmaken te denken. Het waren ede
len en vooraanstaande burgers die het
initiatief namen. Graaf Lamoraal van
Egmont was, mede door de vele erfenis
sen die hij had gekregen, één van de
rijkste en machtigste personen in heel
Holland en Vlaanderen. Zijn bezittingen
waren verspreid over het huidige Neder-
eeuw waren grote delen van West-Fries
land door de zee verzwolgen. Pas na de
voltooiing van de Westfriese Omringdijk
voelden de Westfriezen zich betrekkelijk
veilig. Toch bood ook deze niet altijd
I De Slootgaardweg,
I hoek Ringvaartweg.
