‘Want waarom deden ze dat
niet tijdens de vergadering.
Tl
Bij bijzondere
gelegenheden
waren leden van het
Oudercomité vaak
aanwezig. V.l.n.r:
Alie Dekker-Bakker,
Riet Wever-Appel,
juf. Janmaat, Afie
van der Eng-Zutt.
Inzet van Schutijser
Het gevecht voor een nieuw schoolgebouw
werd inmiddels onverdroten voortgezet.
Op 27 april 1959 ging er opnieuw een
aanvraag de deur uit met een vurig plei
dooi om op de urgentielijst te komen.
Resultaat: geen bouwvolume. 16 Mei
1960 een vierde poging, ditmaal verge
zeld van een uitvoerig rapport van de
schoolarts over de onhoudbare situatie.
Resultaat: idem. Het wordt eentonig:
ties en capaciteiten van de leerkrachten.
Als dat allemaal positief zou uitpakken,
dan zou onderzocht worden in hoeverre
het resultaat in de school werd geremd
door ruimtegebrek en onvoldoende inrich
ting. Het resultaat laat zich raden. Hij
eindigde zijn rapport met de volgende
conclusie: 1) Hoofd en leerkrachten heb
ben er een goede kijk op hoe het onderwijs
zou moeten worden gegeven om aan
verantwoorde eisen te voldoen.
10 november 1962 de volgende aanvraag.
Deze keer vergezeld van een uitgebreide
toelichting van het schoolbestuur, een
rapport van de schoolarts en een uitvoe
rige aanbeveling van de heer Schutijser,
voorzitter van de Katholieke Onderwijs
Organisatie. Schutijser was door het
schoolbestuur gevraagd een rapport op te
stellen over de kwaliteit van het onderwijs
en de remmende invloed van de zeer
slechte staat waarin het gebouw verkeerde
én de volstrekt onvoldoende ruimte.
Dit verzoek was het gevolg van een be
spreking tussen het College van B en W,
het schoolbestuur, de Rijksinspecteur en
de Inspecteur van de Volksgezondheid.
Schutijser ging niet over één nacht ijs.
Hij spitte het leerplan door en onderzocht
de werkwijze in de praktijk. Voorts toetste
hij of het leerplan strookte met de inten-
ven is, wat altijd jammer is. Want waarom
doen ze dat niet tijdens de vergadering
als het wordt besproken! Het commen
taar kwam vooral uit de hoek van de
tuinbouwers. Vaak begonnen zij met
hun werk op het land om zes uur in de
morgen en met een halfuurtje koppiestoid
waren zij om
twaalf uur toe
aan de warme
maaltijd. Het was
de vaste regelmaat
binnen de honderdzestig Waarlandse
tuindergezinnen. Verlenging van de
schooltijd tot 12 uur en de thuiskomst
van de kinderen om kwart over twaalf
haalde die traditie lelijk overhoop. Het
onderwijzend personeel moest bakzeil
halen en besloten werd de tijd hetzelfde
te houden!
