9
Een woning met kan
toor werd gebouwd
aan de Veluweweg.
De eerste telefoonaansluiting
In onze omgeving stonden de bovengrondse telefoonpalen langs de spoorlijn. In een brief van 24 mei 1927 van
de Technische Dienst van de Rijkstelegraaf aan de Banne van Harenkarpsel staat hoe de aansluiting over ruim
800 meter naar Jan Jaspers tot stand moest komen: ten behoeve van een aanleg van een Rijkstelefoonleiding blijkt
noodig een telefoonpalenrij te plaatsen op den Noordelijken berm van de weg, loopende vanaf den spoorweg bij De
Weel westwaarts naar Waarland en verder op den Oostelijken berm tot het perceel bewoond door J. Jaspers.
Sinds 1922 stond op het Verlaat een hulppostkantoor van waaruit de telefoonverbindingen werden gelegd. Naast
Waarland behoorden ook ’t Veld en Zijdewind tot het telefoongebied Oude Niedorp.Vanaf 1927 was makelaar
J. Jaspers bereikbaar onder het nummer 4.
Jan had een goed verstand en een brede be
langstelling, maar thuis ontbraken de finan
ciële middelen om een vervolgopleiding
te betalen. Hij werkte overdag, voor zover
het ging, in het bedrijf van zijn vader en in
de avonduren pakte hij zijn studieboeken.
Meester Smeets stimuleerde hem en hielp
bij zijn studie. In korte tijd wist hij het
diploma bouwkundig tekenaar te halen.
Vanaf die tijd hielp hij zijn vader bij het
maken van bouwtekeningen.
Jan vond studeren leuk en ging verder met
avondcursussen. Met goede cijfers slaag
de hij voor bedrijfsadministrateur, taxa
teur en verzekeringsagent. Zo kon hij op
1 januari 1925 het agentschap van de Brand-
verzekering-Maatschappij ‘Holland’ uit
Dordrecht van zijn vader en oom Jan
Jaspers uit Zijdewind overnemen. Zij
hadden dat agentschap in 1918 verwor
ven. Het was in die tijd niet ongewoon
dat verzekeringsmaatschappijen samen
werkten met metselaars of timmerlieden.
Die hadden immers verstand van zaken
en konden snel en adequaat het juiste
bedrag van een schade vaststellen.
Nieuwe Polderweg
In 1925 woonde Jan Jaspers, toen 22 jaar
oud, nog thuis en had daar een eigen kan
toortje. Op een enkele uitzondering na
kwamen de klanten niet naar hem toe,
maar moest Jan, om zijn polissen te ver
kopen de boer op. Zo kwam hij op een
dag aan de deur van de stolp van Tinus
Bruin (nu: Nieuwe Polderweg 5). Deze
was handelaar in kool, aardappelen en
groenten, kocht zijn waar bij tuinders en
verkocht het voornamelijk in Rotterdam
en Delft. Met een vrachtboot is dat een
hele reis en een verzekering is zeker geen
overbodige luxe, dacht Jan Jaspers. De
eerste stap was gezet.
Er volgden er meer. niet zozeer voor ver
zekeringen, maar vooral voor de oudste
dochter Neeltje. Toen haar moeder, Marie
Arends, op 6 september 1915 was overle
den, kreeg zij gedurende anderhalf jaar de
zorg over haar zes broers en twee zusjes
toegewezen. Zij was toen vijftien jaar oud.
Een hele opgave voor een jong meisje. Het
maakte haar wel tot een zelfstandige per
soonlijkheid die van aanpakken wist. Na
twee jaar verkering besloten Jan en Neeltje
te trouwen en op 22 februari 1927 gaven
ze elkaar het jawoord. Jan had een perceel
grond aan de Veluweweg gekocht van
Hendrik Danenberg en had daarop door
zijn vader een woning met kantoor laten
bouwen (nu: nummer 35). Er kwam een
aansluiting op het Rijkstelefoonnet, waar
mee Jan de contacten met verzekerings
maatschappijen kon onderhouden. Heel
luxe voor die tijd. In datzelfde jaar behaal
de hij door zelfstudie het diploma voor
makelaar en kort daarna werd hij beëdigd.
De krant maakte hier melding van:
Johannes Jaspers is tijdens een Openbare
terechtzitting voor Burgerlijke Zaken op
Donderdag 29 Dec. 1927 in de Arrondisse
mentsrechtbank te Alkmaar bij request beë
digd als makelaar in roerende en onroeren
de goederen, assurantiën en hypotheken.
