Jaap Smit.
Waarland, maart 2007.
49
de grond wel geschikt is om als ijsbaan
te gaan fungeren, daar anders de kelders
van de omwonenden onder water kunnen
gaan lopen als de ijsbaan gaat lekken. Is
dit onderzoek positief, dan kan de ijsbaan
daar ingericht worden.
De raad stemde in met het gevraagde be
drag en gaf opdracht het onderzoek uit
te voeren. Als ze ons dat geld nou eens
hadden gegeven om de baan uit te die
pen, zouden alle problemen zijn opgelost,
verzuchtten oud-bestuursleden later zuur.
Tweede leven
Vanaf het moment dat duidelijk was dat
De Kuil niet langer de functie van ijsbaan
zou vervullen, werd er gesproken over
een nieuwe bestemming. Begin 1981 werd
binnen het zwembadbestuur, dat immers
nog steeds eigenaresse was, gesproken
over een eventuele verkoop. Als moge
lijke koper werd buurman Siemen Klaver
genoemd.
In november kwam bij het bestuur een
schrijven binnen van de Gemeente inzake
de toekomst van het ijsbaanterrein. De
gemeente had plannen de ijsbaan te gaan
gebruiken voor volkstuintjes. Probleem
voor de gemeente bij overname van de
grond zou evenwel zijn het verkrijgen
van het recht van overpad van huurder
H. Dekker Gzn. Dat lukte niet.
Vervolgens deed het terrein enige jaren
uitsluitend dienst als grasland. Medio
1986 kwam het terrein terug in een Molen
plan, dat door de Gemeente werd ontwik
keld. In fase 2 werd onder meer gespro
ken over de aanleg van een kanovijver(!)
op de voormalige ijsbaan. Min of meer
tegelijkertijd ontstonden de eerste con
tacten tussen het zwembadbestuur en
Con Zelo: men was op zoek naar een
nieuwe locatie voor de voetbaltraining.
Werd aanvankelijk nog gesproken over
het gebruik van de speelweide, begin 1987
kwam hiervoor de voormalige ijsbaan in
beeld. Nadat een aantal plooien met de
huurder waren gladgestreken, werd het
terrein overgedragen aan de gemeente en
in 1990 kon Con Zelo een nieuw trai
ningsveld in gebruik nemen op de voor
malige ijsbaan.
Opnieuw dienden zich problemen aan.
Waar de ijsbaanvereniging het terrein
moest verlaten bij gebrek aan water,
werden de voetbaltrainingen aanvanke
lijke sterk bemoeilijkt door een teveel.
Men had te kampen met watersnood; er
bleef teveel water op het veld staan
Met dank aan Gert Dekker, Wim de
Groot, Jaap Smit, Jaap Boekel en Siem
Dekker.
Terwijl de winter 1981-1982 al in decem
ber vrij fors inzette, moest het bestuur met
kromme tenen afwachten tot het onder
zoek door de Heidemij was afgerond. En
wat de resultaten zouden zijn. Hoewel
hun vingers medio december al jeukten,
kon zonder de onderzoeksresultaten niets
worden begonnen. Daarmee was het nog
volstrekt onzeker of er in de loop van de
winter nog een ijsbaan in Waarland zou
komen. Het bestuur had er ondertussen
een hard hoofd in. Voorlopig gingen ze
er nog niet toe over om al kaarten te
verkopen. Pas op 21 januari 1982 volgde
een bijeenkomst met
Jaap Blokdijk, de
toenmalig wethouder
van sportzaken.
De langverwachte
onderzoeksresultaten
werden besproken.
Hoewel het bestuur
al een angstig voor
gevoel had, was de
uitkomst zeer teleur
stellend. Om het be
treffende terrein
daadwerkelijk ge
schikt te maken voor
een ijsbaan zou voor
ongeveer f 100.000.-
aan kosten moeten worden gemaakt.
Voor de aan tafel zittende partijen was
duidelijk dat dit het einde betekende voor
de ijsbaanaspiratie van het bestuur. Tot
een formele opheffingsvergadering is
het niet meer gekomen; stilletjes werd
ijsbaanvereniging De Kuil geschiedenis.
Kort nadien werd het terrein door voet
balvereniging Con Zelo in gebruik geno
men als trainingsveld.
