47
Concurrentie uit
onverwachte hoek:
schaatsen op de vijvers
in de nieuwbouw.
(Foto: Ans Volkers).
om de schaatsliefhebbers ter wille te zijn.
Het was voor goed ijs dit jaar geen weer,
maar men is dagen in de weer geweest om
er van te maken wat er van te maken viel.
Vaak had men nauwelijks de baan her
steld of schoon, of er daalde al weer een
laag sneeuw naar beneden. Geen enkele
inspanning leek te veel en we willen hier
dan ook het ijsbaanbestuur(tje) een wel
verdiend compliment maken voor de vol
hardende ijver. Dat we met name Jaap
De daaropvolgende winter 1979-1980 was
matig en dat kwam eigenlijk wel goed
uit. De baan was inmiddels zo lek, dat
waterschade aan de aanliggende perce
len, waarop een baan bloembollen was
gepland, onvermijdbaar was. Het ver
nieuwde bestuur vreesde hierdoor een
forse schadeclaim te zullen ontvangen.
Nog afgezien van de gemeentelijke rap
portage uit 1976, waaruit bleek dat een
ijsbaan op de huidige plek niet haalbaar
was, beschikte het bestuur überhaupt niet
over de middelen om de baan nog aan te
pakken. Men achtte het onder deze om
standigheden dan ook niet verantwoord
de ijsbaan alsnog onder water te zetten.
Smit noemen zal niemand verwonderen.
Wat die, vaak met de moed der wanhoop,
aan tijd en aandacht aan de ijsbaan
heeft besteed, is bewonderenswaardig en
verdient alle lof.
Wel werd het oude plan om de baan uit
te diepen tot onder het grondwaterniveau
nog een keer opgepakt. De nieuwe huur-
der van het grasland wenste hieraan
echter niet mee te werken en het plan
werd uiteindelijke definitief in de la ge
legd. Het bestuur zag al snel het hopeloze
van de situatie in en staakte de inmiddels
al gestarte preparatie van de baan. Zij be
sloot haar kaarten op een nieuw te zoeken
locatie te zetten en hiermee was het lot
van ijsbaan De Kuil feitelijk bezegeld.
Op deze plek zou nooit meer worden ge
schaatst...
Een nieuw
begin
De suggestie
uit de verga
dering van ja
nuari 1979 om
de baan te ver
plaatsen naar
het perceel wei
land achter café
De Posthoorn
aan de Veluwe-
weg kwam op
nieuw ter tafel.
Het werd voort
varend opge
pakt. Het be
stuur zocht
direct contact
met de eigena
ren van het perceel en deze stonden on
middellijk achter haar plannen. Omdat
voor realisatie geld nodig was, besloot
het bestuur op korte termijn een kaart-
verkoopactie te houden. Om zoveel mo
gelijk mensen als lid of donateur te note
ren, gingen de bestuursleden persoonlijk
in het weekend van 13 en 14 december
1980 de huizen langs. Voor het gemak
had men uniforme tarieven vastgesteld:
de prijs van zowel de gezinskaart (inclu
sief de kinderen t/m 15 jaar), de leden-
kaart vanaf 16 jaar, als de donateurskaart
was gesteld op f 5.-. De kaarten waren
uitsluitend in de voorverkoop verkrijg
baar. De verkoopactie bleek een groot
succes: er werden meer dan driehonderd
kaarten verkocht en de opbrengst bedroeg
zo’n f 1.600.-. Pas na afloop van de actie
en op het moment dat het voor een eerste
start benodigde geld bij elkaar was ge
sprokkeld, werden de Waarlanders op
9 januari 1981 via de W4 op de hoogte
gesteld van de verplaatsingsplannen van
het bestuur. Met behulp van mankracht
en machines van de fa. Gebr. Bruin en de
