27
Het accordeontrio van
De Cromico s.
V.l.n.r.: Joop Bakker Dz.
Trien Groen Sd., Piet Meester
Ook keek hij naar de toekomst en sprak de
profetische woorden tegen de dirigent: ga
zo door, maar weet de betrekkelijke hoge
successen gewoon door te maken, het zou
eens minder kunnen zijn.
Het orkest bestond uit 15 tot 20 mondorgel-
spelers, zowel jongens als meisjes. Het
oefenen gebeurde in het Jeugdhuis. In het
begin was dit op zondag, want dan kon
iedereen. Na kerktijd eerst naar huis en dan
vlug naar de repetities. Later werd er op de
zaterdagavond geoefend. Vooral in de win
ter kon het in het Jeugdhuis venijnig koud
zijn. Dan kroop iedereen zo dicht mogelijk
bij de kolengestookte, grote, ronde Vroling
heteluchtkachel. In het orkest waren ver
schillende soorten mondorgels: chroma
tische (met een knopje om de toon half te
verhogen), veneta’s en bassen. Voor de
hele hoge noten werd van de piccolo ge
bruik gemaakt. Dat was een minuscuul
klein mondorgeltje. Om wat afwisseling
te krijgen kwam er, in navolging van het
populaire Hotcha Trio, al spoedig een
mondharmonicatrio. Dit groepje bestond
uit Piet Bakker en Jan en Cees Pancras.
Klepperen was toen ook een geliefde be
zigheid. Met hardhouten houtjes werd een
bepaald ritme geklepperd. Later werden de
Het orkest
Aan Siem van Diepen komt de eer toe, dat
hij de naam De Cromico s verzonnen heeft.
De naam had te maken met de muziekterm
chromatisch. Het woordenboek zegt hier
over: in halve tonen opgaand of afdalend.
Het is een bepaalde manier van spelen.
Hiervoor zit op de meeste mondorgels een
knopje, zodat men halve tonen kan spelen.
houtjes wel eens vervangen door lepels,
waarmee ware kunststukjes uitgevoerd
werden. Er waren drie accordeonisten:
Piet Meester, Joop Bakker Dz. en Trien
Groen Sd. Verder zeven a acht gitaristen,
waaronder Cees Pancras, die ook zeer
goed kon kunstfluiten. Truus Stoop,
Vroon en Riet Kok en Bets Bleeker
waren de zangeressen. Volgens een opga
ve was in 1957 het ledental 40. Er was in
de eerste jaren wat verloop, maar door het
aanmelden van jonge leden bleef het leden
aantal op peil. Om het voor de jeugd aan
trekkelijk te maken was al op de ledenver
gadering van 28 augustus 1954 besloten
dat de jonge leden tot aan de pauze in de
club mochten meespelen.
De dirigent
Vanaf het begin was Nico Smit de dirigent.
Een begenadigd muzikaal iemand, die als
hobby dirigeerde en musiceerde. Voor de
oorlog was hij op pianoles geweest en
eigenlijk wilde hij van jongs af aan wel
verder in de muziek. De oorlog gooide ech
ter roet in het eten. De piano werd verkocht
en na de oorlog ging Nico verder met de
accordeon. Onvoorbereid begon hij niet
aan zijn taak bij De (Cromico ’s. Samen met
Muus Bakker, bekend van de Diatonica’s
en de Alpenblazers, volgde hij een dirigen
tencursus. Nico Smit zal heel wat tijd en
moeite besteed hebben aan De (Cromico s.
Naast de gewone repetities in het Jeugdhuis
oefende hij vaak met de zangeressen apart
bij hem thuis. Als dat niet kon, werd er
geoefend bij een van de zangeressen. Op
die manier probeerde de vereniging de
kosten zo laag mogelijk te houden. Er werd
dus een groot beroep gedaan op de dirigent.
Begrijpelijk dat de voorzitter regelmatig
aandacht vroeg voor de dirigent, die, naast
de muziek, ook nog gewoon zijn werk had.
Toen Nico Smit in 2005 overleed, werd
er dan ook met veel waardering over deze
periode in zijn leven gesproken.
August, de clown
Het repertoire van de mondorgels bestond
uit populaire liedjes van de radio. De ac
cordeons speelden het melodietje voor en
op die manier studeerden de mondorgels
deze in. Voor het repertoire van de zange
ressen werden de bundels van t Zingende
Boertje geraadpleegd. Hierin stonden po
pulaire teksten van dat moment. Indien
nodig kocht men de muziek erbij, anders
zette men de muziek er zelf bij.
