Woord vooraf
Joop Zutt, voorzitter.
1
Het was een bijzondere viering in onze
parochiekerk op 17 maart 2007. Een vie
ring geheel in het Westfries. Veel van de
bezoekers wisten eigenlijk niet goed wat
ze hiervan mochten verwachten. Noh heu,
zo begon pastor Theo Vertelman zijn wel
komstwoord, maar daar bleef het niet bij.
Alle teksten van de gebeden, lezingen en
liederen klonken in onze eigen streektaal.
Bijzonder was de manier waarop pastor
Vertelman voorging in deze woord- en
communieviering. Als geboren Westfries
was de taal hem bepaald niet vreemd,
maar om een viering geheel om te zetten
in onze streektaal, is bepaald geen sine-
Als wij des zomers kennis vieren,
Dan heerscht in Waarland blije vreugd.
Wij mogen graag een deuntje zwieren,
Genieten van onz* frissche jeugd.
Wij haten alle lage streken
Maar streven naar het hoogste goed,
En blij, tevreden, vroolijk leven
Een kloeke geest, een rein gemoed!
Wij jongelui van het bloeiend Waarland
Wij zingen saam een vroolijk lied,
Ons Waarland zal steeds hoger streven
Het goed humeur verlaat ons niet
Wij vormen saam een kloeke schare,
Van jongelui vol frisschen moed.
Wij zijn de keur van Waarlands burgers,
Met vrije ziel en vrij gemoed!
cure voor hem geweest. Onze dorpsgenoot,
Hannes Knoin, was lector. Naast het se
rieuze gedeelte van zijn taak, wist hij met
enkele annekedotes de lachers op zijn
hand te krijgen. Vooral de manier waarop
hij de bekering van Piet Gelder onder
woorden bracht, leverde de nodige lach
salvo’s op. Het gemengd koor Sint Cecilia,
begeleid door leden van de fanfare, een
accordeonist en een pianiste, zong onder
leiding van dirigent Henk Pronk op een
enthousiaste en aanstekelijke manier de
liederen in het Westfries. Echter met één
uitzondering: het Waarlands volkslied.
Onderwijzer Jac van Diemen schreef
bijna negentig jaar geleden de tekst en de
muziek en het was goed dit enige en
echte Waarlands volkslied bij deze gele
genheid weer ten gehore te brengen.
Maar het was óók goed, dat deze kerk
dienst voor velen de herkenning of op
zijn minst de herinnering bracht aan een
stukje eigen cultuurgoed: het Westfries.
Aardig is te vermelden dat grondig speur
werk tot resultaat heeft gehad, dat de
naam van een weg in Waarland door de
gemeente zal worden gecorrigeerd. Piet
Kleverlaan beschrijft in deze aflevering
van Toendertoid hoe het door een ambte
lijke vergissing ooit zo is gekomen.
Het is slechts één van de onderwerpen in
dit (weer) dikke nummer, want er valt
meer te lezen. Zo kunt u in een lekker
leesbaar artikel kennis nemen van de op
komst van De Cromico S, een fenomeen
uit de jaren vijftig van de vorige eeuw. Het
is de eerste bijdrage van Nic. Slagter. Dat
met dit artikel niet het laatste woord over
De Cromico S is gezegd, zal blijken uit een
tweede deel dat in het volgend nummer
van Toendertoid zal worden geplaatst.
O, pronkjuweel van Hollands Noorden
O land van louter lust en vreugd!
Waar land- en tuinbouw beide bloeien
Waar rijk genot ons hart verheugt.
Ik heb je lief, mijn mooi Waarland
Je bent voor mij het heerlijkst oord!
Je bent het pronkjuweel der dorpen
De diamant van Hollandsch Noord!
WAARLANDSCH VOLKSLIED.
Muziek en tekst: Jac van Diemen
