7;
13
V.l.n.r.: 'voor:
Herman, vader Jan
Jaspers, Ben, moeder
Neeltje Bruin, Riet.
Achter: Jan, Martien,
Jo, Simon.
Het kantoorwerk bestond uit het typen
van brieven en eenvoudige aktes en het
berekenen van de polderlasten aan de
hand van kadastrale leggers. Zonder
rekenmachine moest de omslag voor
elke landeigenaar worden bepaald;
een heel secuur werk was dat. Verder
haalden ze wekelijks de huur op voor de
woningbouwvereniging.
In de kooltijd was ’t hooidruk. De meeste
tuinders wilden hun bewaarkool tegen
brand verzekeren. Dus werden de jongens
erop uitgestuurd om naar het aantal spoor
wagens kool te vragen, vervolgens werd
de verzekeringstijd afgesproken, ter plaatse
de premie berekend, de kwitantie uitge
schreven en afgerekend. De kinderen
werden gestimuleerd om na de lagere
school door te leren. Ze sloegen die raad
niet in de wind en hebben allen hun ver
volgopleidingen met succes afgemaakt.
Na verloop van tijd zijn alle kinderen, be
halve Herman, uit Waarland vertrokken.
Opvolgers
Jan Jaspers was nauwgezet en gewend
om alles keurig te regelen. Maar de opzet
van Jan over zijn opvolging door zijn
zoons Martien en Simon pakte anders uit.
Martien kreeg verkering en langzamer
hand bemerkte hij een bepaalde onrust
bij zijn oudste zoon. Hij wilde niet naar
de oorzaak vragen en dacht: hij komt zelf
wel met zijn z’n verhaal. Na enige tijd
kwam het hoge woord eruit. Martien
wilde met zijn vriendin Bertha Wit naar
de USA emigreren. In 1952 was daar zijn
oom Cor Jaspers naar toegegaan en via
hem viel wel wat te regelen. Martien en
Bertha vierden hun kerkelijk huwelijk in
november 1955 en kwamen een
paar weken later op hun bestem-
ming in de USA aan.
Jan Jaspers was als schade-inspec-
teur van de Noordhollandsche van
1816 veel op reis. In De Beurs in
Middenmeer had hij een eigen
kantoorruimte, waarin hij met
plaatselijke relaties direct zaken
kon doen. Ook de makelaardij en
het opmaken van de bijbehorende
aktes namen veel tijd in beslag, waar
door het werk als secretaris van de Plaat
selijke Commisie Ruilverkaveling regel
matig in het gedrang kwam. Hij had zijn
zoon Simon zodanig voorbereid dat hij hem
bij een overvolle agenda kon vervangen.
Zo nam Simon ook kennis van de gang van
zaken bij de ruilverkaveling van de Waar-
lands- en Slootgaardpolder en trad veel
vuldig op als plaatsvervangend secretaris.
Een project dat als voorbeeld gold voor
de grotere verkavelingen in het Geestmer-
ambacht, de Heerhugowaard en de Nie-
dorper Kogge. Een ruilverkaveling met
een speciaal karakter. Van sloot tot weg
zou men kunnen zeggen.
Nog te jong
In het voorjaar van 1960 voelde Jan Jaspers
zich moe en lusteloos. Dit was hij hele-
De zondagmiddag was voor het gezin.
Met de Chevrolet Coupé erop uit voor
familiebezoek of een tochtje door Noord-
Holland. Voorafgaand aan de rit werd de
route uitgestippeld. Vader vertelde waar
de kinderen onderweg op moesten letten.
Vaak werd er dan ook uitgestapt om de
bezienswaardigheden ter plaatse te bekij
ken en vader of moeder vertelde dan daar
nog het nodige bij. Ook bijzonder was dat
moeder Neeltje al voor de oorlog met
haar kinderen ging zwemmen in het na
tuurbad in Winkel en dat het gezin in de
zomer enkele weken in een vakantiehuisje
in Callantsoog doorbracht. Hier werd veel
in de duinen en langs het strand gewan
deld. Moeder bracht de kinderen liefde
voor de natuur bij door hen te wijzen op
bijzondere planten, vogels en schelpen.
Naast deze leuke dingen moesten de kin
deren helpen op kantoor.
